Machado non representa a paz, representa o odio de clase, a destrución das institucións democráticas e o fanatismo elitista que alimentou os peores episodios de intervencionismo na historia latinoamericana. A súa carreira é un manual de desestabilización, feita de conspiracións, chamadas ao motín, campañas de desinformación e alianzas con axentes externos dispostos a reducir Venezuela a un laboratorio do caos. Premiala cun Nobel é premiar o neofascismo, a sabotaxe, o balbordo e o rancor como ferramentas políticas.
O comité noruegués, con esta decisión, enterra definitivamente o prestixio do premio e exhibe o seu sometemento aos centros de poder que converten a paz nun concepto utilizábel, maleábel e mercantilizado. O que un día foi símbolo de ética e reconciliación hoxe é un trofeo decorativo nas mans do intervencionismo e da hipocrisía occidental. O Nobel da Paz morreu afogado entre titulares de prensa e intereses xeopolíticos.
Non é un recoñecemento, é unha declaración de guerra simbólica contra a verdade e contra todas as persoas que loitan por unha paz real, baseada na soberanía e na xustiza social. O que se premia non é a valentía nin o diálogo, senón a servidume política. É o triunfo da propaganda sobre a ética, da impostura sobre a coherencia.
A fotografía deste momento é brutal. Un galardón manchado de cinismo nas mans dunha golpista que fixo da confrontación o seu credo. Unha institución que, en lugar de honrar a paz, glorifica o conflito e a mentira. O Nobel, convertido en farsa, é hoxe o espello da súa propia decadencia. Un premio que fala de paz mentres celebra o golpismo, o intervencionismo, o imperialismo, a dominación e a guerra.