A CIG tamén apoia unha fronte soberanista sindical xunto a centrais de Euskadi e Cataluña
CIG, LAB, ELA e CSC asinan unha declaración conxunta na que apoian a autodeterminación e un marco laboral propio. Piden reunirse o 19 de febreiro en Madrid con PNV, EH Bildu, BNG, Esquerra, CUP e Junts per Cat.
Por Europa Press / Redacción | Compostela | 05/02/2020 | Actualizada ás 14:19
Os sindicatos nacionalistas de Euskadi, Cataluña e Galicia LAB, ELA, CIG e CSC acordaron pedir ás forzas políticas soberanistas das súas respectivas nacionalidades (PNV, EH Bildu, BNG, Esquerra, CUP e Junts per Cat), con representación no Congreso, que inclúan nas súas axendas as principais reivindicacións recollidas nunha declaración conxunta en favor dun marco propio de relacións laborais e a derrogación das reformas económicas e os recortes sociais.
Os secretarios xerais do catro sindicatos, Mitxel Lakuntza (ELA), Garbiñe Aranburu (LAB), Paulo Carril (CIG) e Carles Xastre (CSC) compareceron este mércores en Bilbao tras reunirse para acordar o que cualificaron de "un diagnóstico común e compartido ao redor da realidade sociopolítica e laboral do Estado español".
A declaración conxunta inclúe catro puntos, e a súa intención é trasladarlla aos partidos políticos autonómicos nunha reunión que fixaron para o 19 de febreiro en Madrid.
O catro representantes sindicais sinalaron que a formación do novo goberno de coalición entre PSOE e Unidas Podemos abriu "un novo escenario e un novo tempo político" propicio para iniciar unha vía de colaboración e "reforzar" unha axenda social común que inclúa, entre outras cuestións, o recoñecemento do dereito a decidir" e a defensa de "un marco propio de relacións laborais".
Igualmente, piden unha "axenda inequívoca para reverter as reformas laborais e das pensións e unha defensa do sistema público de protección social. Na súa intervención, Mitxel Lakuntza afirmou que os catro sindicatos comparten "por desgraza, problemas asociados á precarización e as políticas neoliberais dos seus respectivos gobernos autonómicos", ademais da necesidade de "influír de forma conxunta e condicionar a axenda política".
Garbiñe Aranburu, pola súa banda, sinalou que "é importante fixar unha posición común fronte ao Goberno do Estado español". "Por iso, quixemos situar as nosas reivindicacións ante o novo Goberno de PSOE e Unidas Podemos e seguir loitando por un proceso de transformación social que supoña avanzar en democracia e soberanía", apuntou.
SEN PODER POLÍTICO
Os catro representantes sindicais coincidiron en que, para poder materializar esas propostas, os traballadores necesitan poder político para cambiar as cousas e por ese motivo defenden que as loitas en favor do cambio social e a soberanía van da man e son a mesma loita", algo que pasa por contar cun modelo que poña a xustiza social e a redistribución da riqueza no centro".
O manifesto avoga por un "sindicalismo combativo, desde o convencemento de que o denominado diálogo e de concertación social non son as vías de solución ante esta grave realidade, máis ben ao contrario, pretenden a domesticación e desmovilización ante as inxustizas".
Neste punto, o representante da CIG galego, Paulo Carril precisou que os asinantes do manifesto non prevén pedir a UGT e CCOO que se somen á declaración "mentres lexitimen as políticas neoliberais que se seguen escandalosa e obscenamente mantendo no Estado".
