Amelia Pérez: "Que eu sexa secretaria xeral de CCOO é romper outro teito de cristal"

-Desde a  posición de secretaria xeral de CC.OO. Galicia cal sería a primeira análise que fai sobre o estado económico e laboral no país?
Agora mesmo temos moitos retos e desafíos sobre a mesa. Non falo só pola situación post-COVID, senón que xa de antes tiñamos unha crise industrial na nosa comunidade. A isto había que sumarlle os procesos de dixitalización na banca e tamén esa volta que lle debemos dar á nosa economía de coidados, dependencia, reforzamento do sistema sanitario e da Atención Primaria. En definitiva, os desafíos que temos van traer moito traballo por diante.

-O pasado mércores 26 de maio chegaba un acordo para a prórroga dos ERTE, mesmo para autónomos, todo despois de tirapuxas entre empresarios, sindicatos e Goberno. Non tivo a impresión dunha tensión moi elevada durante o proceso negociador?
As negociacións non son doadas debido á cantidade de posturas que se poñen sobre a mesa. Ao final o que prima é o interese xeral e chegar a un acordo. Todas as partes terán que ceder nalgún punto se se quere chegar a bo porto. Para min o prioritario é manter o Real Decreto dos ERTEs, é moi necesario pois permitiu que non se destruíse emprego de maneira indiscriminada. Eu quedo con esa parte, mais sendo consciente que unhas negociacións dentro deses niveis nunca son doadas.

-Observa algunha diferenza entre a actitude da ministra Yolanda Día e a do ministro Escrivá dentro da posición negociadora do Goberno?
Non podo dar dato algún sobre este punto máis alá dalgunha información que poidan transmitirme compañeiros da Confederación, por tanto, para min é complicado perceber ese tipo de sensacións. O real é a existencia de dúas sensibilidades dentro do Goberno, dous partidos en coalición e ambos os dous con posturas diferentes en diversas materias.

Para min o prioritario é manter o Real Decreto dos ERTEs, é moi necesario pois permitiu que non se destruíse emprego

-Son esas diferenzas as que se viron no Congreso dos Deputados entre a defensa da derogación da Reforma Laboral de 2012 por parte da ministra Díaz e a postura menos a favor da ministra Calviño?
Non sei se obedece a esas diferenzas, mais si é certo que en determinadas áreas hai criterios moi distintos. Non obstante, a nós, a CCOO, o que nos debe preocupar son as premisas que expuxemos durante as nosas mobilizacións como son o aumento do salario mínimo, derogación da reforma laboral do PP e a derogación da reforma das pensións. Así pois, esas discrepancias dentro do Goberno non nos deben desviar de acadar os nosos obxectivos.

-Onde está entón a dificultade real para a derogación desas dúas reformas?
En que hai moitos intereses polo medio, cun empresarios con moito poder detrás. Nalgún sentido mesmo hai capacidade de veto. Por iso nós diciamos que sen acordo na mesa de diálogo do social e no eido da reforma laboral, o Goberno terá que lexislar, mais hai un acordo de compromiso electoral e hai un compromiso de pacto de goberno. Nós esixiremos que se cumpra, con todo, insisto que hai moitos intereses, moitos lobbies dentro deste país presionando para a non derogación da reforma laboral.

-Tendo en conta os lobbies, mesmo hai pouco apareceu a idea de control sobre persoas con influencia entrando e saíndo dos  parlamentos. É necesario prohibir ese tipo de contactos?
Hai determinados contactos que cando estás nun cargo de responsabilidade son complicados de entender. Nun certo momento poden condicionar ou poden facer non ter claras as decisións que se deberan tomar. Entón si, debera haber algún tipo de control para este tipo de situacións.

O que nos debe preocupar é o aumento do salario mínimo, derogación da reforma laboral do PP e a derogación da reforma das pensións

-Vivimos tempos de cambios nos paradigmas produtivos, mesmo enerxéticos. Como pode facerse unha transición enerxética de maneira xusta, social e sostible cando, por exemplo, temos cuestións como As Pontes, Ence, o naval que agora mesmo reclaman solucións?
De partida, o cambio de sistema e paradigma non pode levar aparellado deixar a parte da poboación atrás. O medio ambiente e a sustentabilidade marcan a folla de ruta aínda así, debemos ter en conta a outra parte. Tamén é necesaria certa pedagoxía sobre un punto, as empresas do país deben ter claro que a parte máis importante é o seu capital humano sen reducir todo a maximizar o beneficio. Tamén hai algo, que o dicía o presidente do CES, Antón Costas, as empresas do futuro deberán ter unha responsabilidade social, territorial e institucional. Deberán estar comprometicas co país non só coa creación de emprego senón que debe ir máis alá. É dicir, compromiso co seu contexto máis inmediato e non só co incremento dos números.

Hai moitos intereses, moitos lobbies dentro deste país presionando para a non derogación da reforma laboral

-Un dos mantras máis usados desde a esfera política é o da necesidade do emprendemento e destinar diñeiro cara as novas ideas. Desde a análise de CCOO Galicia, estase enviando diñeiro abondo para o emprendemento?
Non, a verdade é que non, en realidade debera haber un compromiso de todas as administracións. Entendo que as posturas políticas son lexítimas, mais como país estámonos xogando moito. Á parte do “sector tractor” que é a industria, hai outros con capacidade de encaixar no mecanismo que son os nosos sectores produtivos e o mercado de traballo. Debe existir unha aposta pública por esa reindustrialización tal como levamos pedindo desde hai tempo en CCOO, pois ao final falamos de trazar as liñas de futuro do noso país. Isto puidémolo ver durante a pandemia. Un exemplo claro é cando acadamos a máxima situación de estrés na sanidade, non tiñamos respiradores e houbo que improvisar nunha fábrica de vehículos uns novos aparellos. Con isto quero dicir que debemos ser conscientes do momento en que estamos para termos unha referencia de partida e sabermos a onde debemos chegar de cara ao futuro. Por iso apelamos á implicación de todas as administracións e CCOO como organización estará facendo proposta non só no eido laboral senón tamén no social.

-Por tanto tamén lle pide ás administracións seriedade, solvencia e rigor en investimentos e políticas a medio e longo prazo.
Eu digo que sobre as decisións de futuro hai materias xa impostas polos Fondos Next Generation. Por iso dentro dos documentos sobre a reconstrución apuntabamos ter un coidado especial co sistema de coidados ou de dependencia, puidémolo ver durante a pandemia. Dentro do sistema de dependencia hai unhas eivas que deben ser solucionadas. O sistema sanitario sufriu un test de estrés brutal, por tanto tamén é necesario reforzar a nosa Atención Primaria. Por iso pedimos implicación desde as administracións sobre o público, porque o público é servizo. O público son os piares da nosa sociedade, a educación, a sanidade ou a dependencia e son tamén os máis sensibles.

-Vostede sinalou a necesidade da defensa dos intereses da clase traballadora. Alguén a acusou de anticuada falando sobre loita de clases ou que as clases xa non existen?
Ninguén me acusou diso, mais si é certo que nalgúns ámbitos oín iso de “xa non existe a loita de clases” e desde CCOO non o compartimos. Nunha empresa non hai un principio de igualdade entre traballador e empresario, o traballador ten un sustento detrás. Aí estamos as organizacións sindicais para organizar os intereses de clase, porque cando ti nunha mesa confrontas unha mobilización coa outra parte, tes que estar organizaco cuns obxectivos claros e sobre todo, cando che preguntan “por que deberiamos afiliarnos a un sindicato?”, a miña resposta é que cando se asina un contrato estás comprometido a unhas cuestións e a empresa a outras. A empresa defenderá os seus intereses e ti tes que defender os teus e non podes facelo só, non estás en igualdade de condicións. Por iso defendo a necesidade da afiliación para defender os dereitos que tes como traballador e traballadora.

Debemos ser conscientes do momento en que estamos para termos unha referencia de partida e sabermos a onde debemos chegar de cara ao futuro

-Se antes falabamos da presión dos lobbies, no caso de empresas como Ence ou Alcoa, é o mesmo tipo de comportamento destas firmas o que impide unha solución ás problemáticas laborais arredor delas?
No caso de Alcoa creo que é unha cuestión de actitude empresarial. Xa temos gañadas dúas sentenzas nese sentido e coa actuación da Fiscalía que entrou en Alu Ibérica. Nese caso hai algo máis que presión. Logo está o de antes, as empresas só miran o rendemento e os e as traballadoras din “somos un simple número na empresa”. Creo necesario incrementar a actividade e presenza de Recursos Humanos, pois por algo se chama así esa sección.

-Volvendo aos Fondos Next Generation, non teñen medo a que sexa unha oportunidade perdida? Non ven a actitude da Xunta como “escurantista”?
Si, temos medo e así o transmitín nestes últimos días insistindo na reigorisidade, seriedade e solvencia dos proxectos que se presenten. Non é “veñen millóns de Europa e imos presentar estas ideas”, non é así. Xogamos co futuro do país, imos ter que andar finos. Si, a Xunta pasaba unha listaxe de proxectos e que non podía ampliar máis. Sexamos serios, as organizacións sindicais e CCOO a  primeira, sabemos de sobra cando se pode trasladar unha información ou non en relación ás ideas e proxectos presentados para os Fondos Europeos. Por iso desde CCOO pedimos estar presentes na mesa onde se deseñaban as liñas de acceso para os Next Generation. Entendemos que estivesen os empresarios e as autoridades, mais os sindicatos somos parte importante deste país e deberamos estar nesas mesas.

-Presionarán para estar aí?
Si, xa o fixo o anterior secretario xeral e a anterior executiva. Nós faremos o mesmo.

-Cal sería o primeiro paso desde CCOO para que a Xunta expoña as ideas destinadas aos fondos de reconstrución?
Primeiramente debes adoptar o cauce formal, algo importante en casos como este. Debemos facer ver á outra parte que somos un elemento imprescindible do diálogo social e por iso temos que estar aí, falando con eles e explicando a necesidade da presenza das forzas sindicais.

-Os 140.000 millóns de euros destinados a España, serán suficientes?
Se sabemos aproveitar ben a cantidade asignada xa temos unha parte do camiño andado.

-Existe o temor ao aumento da precariedade laboral e dos salarios baixos a pesar do cambio industrial e a chegada dos fondos da UE?
A precariedade leva moito tempo instalada e incrementouse moito máis coa reforma do PP de 2012. É por iso que reclamamos o aumento do salario mínimo e sobre as cuestións empresariais do día a día haberá que negocialas día a día coa negociación colectiva, pedimos ademais a primacía do convenio de sector sobre o de empresa, porque este punto foi aproveitado polas empresas para as reducións salariais e de condicións. Por tanto, isto é cuestión do día a día mais non é determinante porque por desgraza a precariedade leva con nós moito tempo.

Desde CCOO pedimos estar presentes na mesa onde se deseñaban as liñas de acceso para os Next Generation

-Para recuperar o dinamismo económico do país, cales son os servizos públicos con maior necesidade de recuperar?
A aposta pola educación, que é unha aposta de futuro, de construción de país e sería suicida non facelo. Apostar pola sanidade pública despois de ver como pasaba se viu presionada durante o máis duro da pandemia xunto coa mellora da rotación e substitucións na sanidade pública. Tamén debemos incrementar as políticas de protección social, neste caso polos cambios económicos e non deixar ninguén atrás, a axuda no fogar con salarios en condicións. Debe haber un compromiso da administración co público.

-Cal sería a pegada que lle gustaría mostrar con respecto aos compañeiros que a precederon na secretaría xeral de CCOO Galicia?
A min gústame escoitar, poñerme no papel da outra persoa para saber trazar as liñas necesarias e sobre todo equipo, empoderar o equipo. Hai moitos e moitas compañeiras nas CCOO involucradas na defensa dos intereses de clase. Quedaría con iso.

-Sobre a visibilización do traballo da muller e equiparación salarial, cal é a postura que se vai seguir neste punto?
CCOO creo que sempre fomos vangardistas en igualdade e visibilidade. Con todo, a loita pola igualdade retributiva, disolver a fenda salarial que denunciamos desde sempre, creo que é un traballo que nos acompaña desde hai anos. Ser secretaria xeral non é máis nin menos, é que a efectos de igualdade quere dicir que a igualdade chegou, rompemos os teitos de cristal. Si é certo que nos últimos meses de pandemia houbo un retroceso debido a que quen volveu para a casa para tarefas de coidados foron as mulleres. Aí si que houbo un paso atrás que debemos analizar.

-Están previstas accións conxuntas coas demais forzas sindicais en Galicia?
Temos unidade de acción con UGT a nivel confederal e iso se traslada cara abaixo en todos os ámbitos e estruturas do sindicato. Coa CIG en momentos determinados e en ámbitos onde sexa necesaria unha unidade de acción por negociación colectiva, mais unha unidade estruturada das tres centrais en Galicia é complicado.

A loita pola igualdade retributiva, disolver a fenda salarial que denunciamos desde sempre, creo que é un traballo que nos acompaña desde hai anos

-Unha candidatura de Yolanda Díaz podería dar forza electoral a políticas máis progresistas?
Aí entramos xa nun ámbito persoal. Sempre dixen que traballadores e traballadoras debemos apoiar políticas de signo progresista. Todo depende das sensibilidades de cada traballador e traballadora para elixir entre distintas opcións. Nós dicimos sempre que a clase obreira debe optar por políticas que nos apoie.