Cocaína boa, Cocaína mala

Hai décadas xurdiu o debate: as drogas puras non fan dano, as adulteradas sí. Os ricos tiñan cocaína pura, os pobres mala, e por iso facíalles dano aos pobres e aos ricos non. Era como o aborto. Os ricos abortan en clínicas boas e os pobres en malas.

Por Álvaro Rodríguez | Compostela | 20/05/2022

O Estado debía proporcional droga de calidade, gratis ou subvencionada. As liberdades individuais liberais e o darwinismo social se vulgarizaban na España democrática. O obxectivo do Estado é rectificado: desaparece defender o ben común e imponse o interese persoal. O cinema norteamericano popularizaba o consumo de cocaína como signo de status: que se yupis, executivos, festas de ricos, bandexas de prata con raias, homes e mulleres empoderados, triunfantes; darwinismo social para os pobres. Chamábanlle Arte anglosaxoa Hollywoodienense para democracias liberais. Era “moderno, progresista”, como o aborto: “Se queremos protexer a saúde mellor legalizalas”, “cunha lei controlamos a calidade da droga”, “evítanse grupos criminais”, “o estado garantirá todo iso, e recadará impostos”. Nacía un dereito: drogarse. “Eu co meu corpo fago o que quero, teño dereito a facer o que me de a gana”. A famosa canción “Leiga-legalización!”, “cánnabis de calidade e barato” soaba nas noites de movida. Liberalismo en vea.

O argumento da “hipocresía” era recorrente: “hai moitos hipócritas que din estar en contra das drogas, e despois consómenas: hipócritas!.Legalización. Liberdade!.” A perfidia da envexa social sempre funciona. Advertían que era inescusable “abrir un debate intelixente”, “alcanzar amplo consenso”, “o mercado regulado evitará drogas adulteradas”. Estudos de universidades estadounidenses, gloriosas en divulgar o liberalismo integral, indicaban que o mellor era legalizar as drogas. Para eses benfeitores “legalizar as drogas, é liberdade, consenso, avance social”, “Progreso”: O que se define como Progreso anticultural.

Todo nace da fórmula do “caos organizado” do liberalismo integral: “a túa liberdade termina onde empeza a dos demais”; puro darwinismo social. No seu mundo o “Ben” e o “Mal” non teñen sentido. E é que na nada, todo vale, porque precisamente, xa nada vale. Como advertía Nietzsche o nihilismo conduce á relixión da nada. Nese liberalismo integral non existe o “Ben Común” nin “comunidade”. O darwinismo social substitúe á Moral: só existe o mercado de gañadores. Para os outros Renda Básica Universal para subsistir e demais progresismo.

O haxix e a marihuana que agora queren legalizar, “sempre foi unha droga desprestixiada, de pobretones e mouros. Nunca tivo o cartel de droga bonita, como a cocaína”, reprochan hoxe certos escritores. A súa legalización, cultivo ecolóxico e sostible, segundo prestixiosas universidades, crearía 100.000 empregos. É o progreso que ordenan os liberais.