Un informe indica que o terrorismo independentista galego está "enterrado" e que non rexurdirá

O Centro Memorial das Vítimas do Terrorismo de Vitoria-Gasteiz dedicou o seu último informe ao terrorismo independentista en Galicia, un traballo de investigación realizado polo documentalista de TVE Manuel Aguilar Gutiérrez, quen considera que a posibilidade de que rexurda este tipo de terrorismo "parece enterrada".

Este traballo sinala que o terrorismo independentista galego "aparece en tres grandes ondas que comezan nos anos sesenta, en pleno franquismo", coa fundación de organizacións nacionalistas de extrema esquerda "que serán o xerme de grupos terroristas responsables de accións propagandísticas e de baixa intensidade".

Todo iso --engade o memorial nun comunicado-- "buscando sempre alianzas con outras organizacións similares do País Vasco e Cataluña, como ETA-pm e o Partit Socialista d'Alliberament Nacional-Provisional (PSAN-p).

O estudo indica que esta primeira onda "manterase ata finais dos anos setenta, coa culminación da Transición, e estará contextualizada nun período marcado polas reivindicacións obreiras, fundamentalmente en cidades como Vigo e Ferrol, a axitación estudantil, e as mortes causadas pola Policía na represión de manifestacións e xornadas de protesta".

O "MITO" DE MONCHO REBOIRAS

Este período viuse marcado polas accións de Loita Armada Revolucionaria (LAREIRA) e a morte nun tiroteo coa Policía Armada de Moncho Reboiras en Ferrol, en 1975, "convertido nun dos mitos do independentismo galego".

A mediados da década de 1980, segundo recóllese no informe, comeza unha nova onda na que aparecerá o Exército Guerrilheiro do Povo Galego Ceive (EGPGC), desarticulado en 1991 polas Forzas de Seguridade do Estado coa detención dos seus principais dirixentes.

As 89 ACCIÓNS DO EGPGC

Ao EGPGC atribúenselle 89 accións, fundamentalmente a colocación de explosivos en sucursais bancarias, oficinas do INEM e torres do tendido eléctrico, e o asasinato de dúas persoas: o axente da Garda Civil, Benedicto García Ruzo, en Irijoa, en 1989; e a estudante viguesa María Mercedes Domínguez Rodríguez, enel atentado contra a discoteca Clangor de Santiago de Compostela, en 1990. Neste último atentado morreron dous terroristas.

Tras un período intermedio de reorganización, entre mediados da década de 1990 e principios de 2000, xorden novos grupos independentistas de extrema esquerda, "marxinais nas urnas", especialmente organizacións xuvenís como a Assembleia dá Mocidade Independentista (AMI).

"INSPIRACIÓN ABERTZALE"

Estas entidades --segundo indícase no estudo-- estaban "moi inspiradas no terrorismo abertzale", e reivindicaron diversos actos vandálicos contra sedes do PPdeG, PSdeG, e UXT, sucursais bancarias, oficinas de inmobiliarias, e a colocación de explosivos.

O informe sitúa neste momento o inicio dunha terceira onda, que estará protagonizada por Resistência Galega (RG), á que, entre 2004 e 2019, atribúenselle un centenar de accións que serán respondidas as Forzas de Seguridade do Estado con 36 detencións.

"DESVINCULACIÓN" DO NACIONALISMO

O nexo de unión do tres ondas --tal e como indica o autor do estudo-- pode personificarse na figura de Antón Arias Curto, "un coñecido independentista que dedicou máis da metade da súa vida a impulsar ou apoiar a diferentes organizacións terroristas", polo que foi condenado a varias penas de prisión en diferentes períodos.

En relación ao tres ondas, Manuel Aguilar observa como "a pesar da clara actuación terrorista, hai un rápido interese por parte do nacionalismo galego por desvincularse destas prácticas e trastornar os feitos dándolles un novo sentido, ocultando os detalles de feitos criminais e mesmo pondo en dúbida o carácter terrorista destes grupos". A día de hoxe, o autor apunta a que a opción terrorista "parece enterrada" e considera que "así permanecerá".

O estudo sinala que o terrorismo independentista galego 'aparece en tres grandes ondas que comezan nos anos sesenta, en pleno franquismo'. MEMORIAL DE VÍTIMAS | Fonte: Europa Press