Carta de Critias a Terámenes (V): Rifa entre Patricios

As diferentes elites que desempeñan cargos públicos consecuencia do sorteo de cargos carecen na súa maioría de Sindéresis. Privados  de rectitude á hora de realizar un xuízo, non dispoñen de maneira reflexiva. Este carácter indispensable nos gobernantes é moi escaso nas elites saídas dos sorteos.  Mostra diso é a súa linguaxe pública ou  privada,  onde o ben e o mal están ausentes das súas reflexións, e nunca renden contas das súas actuacións. Nas nosas terras amigo Terámenes,  o obrar das persoas e dos cargos públicos vai encamiñado ao ben, e promover o desenvolvemento económico, cultural e social. Aquí, todo iso está ausente, non existen tales razoamentos nin preocupacións nos cargos públicos. E así, a pobreza aumenta  como consecuencia do obrar dos seus dirixentes; hai poucos traballos e mal pagos, escasos talleres produtivos, os comestibles son caros  e os tributos e confiscacións  excesivos a ollos vista. 

 

Os oligarcas,  amos dos cargos sorteados,  ante a miña curiosidade  sobre tan nefasto negocio rin, carcajean e bótanme en cara que, de querer eles xentes  prudentes, dilixentes,  preocupadas polo ben común, ou virtuosas e patriotas, xa as terían designado,  pero convéñenlles estoutras serviles ás súas ordes. Razón non lles falta dada a natureza do  seu réxime. Considero amigo Terámenes  que debemos coidarnos dos vicios destas terras.

Seguen sen designar Máximo Maxistrado. A  cuestión curiosa agora en liza  é que unha parte da oligarquía, a  máis rica, a Patricia por excelencia,  manifesta abertamente o seu desexo de crear unha republica propia, separándose da polis actual. Todos os oligarcas están de acordo, existe unanimidade,  en que o pobo, a plebe, está para ser depredado e saqueado, niso hai total e democrático consenso. O que  hoxe están riñendo é pola  reforma da  repartición do saqueo: Uns oligarcas  queren continuar coa habitual  repartición do roubo  en partes alícuotas, e outras queren   a súa propia republica coa súa plebe, para a súa única  e exclusiva depredación.  O interesante do negocio é que as potencias exteriores apoian a nova repartición do saqueo alentando  a creación dos nova polis desde un monte afastado. 

 

O xentío apegado á súa rutina de observancia pusilánime asiste á rifa dos seus  amos, uns con xúbilo, a maioría con indiferenza, e unha minoría coa ilusión de que co novo método de roubo e saqueo, eles poden beneficiarse do mesmo,  atendendo á nova  Lei e á nova orde que se crearía.   Todo é unha gran  ágora, apreciado camarada Terámenes.