Carta de Critias a Terámenes (XV): Contra os inxenuos e infelices que queren cambiar o mundo

Pedístesme que dixese unhas palabras nesta inauguración,  pois escoitarme atentamente. Vou ser claro e non andar polas ramas nin con fantasías: estou farto dos oligarcas cretinos inútiles analfabetos e infantís que queren cambiar o mundo e volver á escravitude de outrora. Eses cabróns que se dediquen aos  seus vicios   e non se metan nas ciencias que descoñecen. (Berros de protesta e apupos)

 

Sexamos realistas!  Só podemos manter o noso actual  poder e nivel de beneficio, pero non podemos volver aos bos tempos do feudalismo porque desencadeariamos unha revolución da plebe e posiblemente aniquilaríannos. Fixo que nos guillotinarían!  (Aplausos e apupos).

 

Os oligarcas soñadores e idealistas  que queren volver á escravitude ou á etapa da servidume son uns ilusos utópicos, histriónicos e irresponsables. Deixar de soñar imbéciles! ides aterrorizar aos nosos súbditos coas vosas fantasías!, todo ten un límite e hoxe non estamos como fai 80 ou 100 anos. Oxalá volvesen os tempos felices e fermosos,  máis hoxe non é posible...(Aplausos). 

 

Vivir en serio é manter  o noso señorío, vivir en serio é seguir dominando, vivir en serio é seguir  rebentando aos plebeyos. Vivir en serio é ser conscientes  do contexto e non crernos as nosas mentiras. Vivir en serio é estar sempre en tensión en previsión dunha rebelión. Vivir en serio é medir todos os días a temperatura social. Vivir en serio é ser realistas. 

 

Seica non sodes conscientes de que o noso dominio  está en perigo constante? Non sodes conscientes de que é imposible volver á época esclavista, feudal e servil?  Non sodes conscientes de que  os explotados triunfaron en moitas  das súas revolucións e por iso xa non son escravos nin servos? Hoxe só son obreiros!  pero seguimos  aquí, e aínda que subtraemos menos riquezas que os nosos antepasados,  seguimos firmes! que xa é bastante! (Aplausos)  Temos que contentarnos co réxime xeneroso e non soñar con volver ter escravos. (Aplausos).

 

Repito, estou preocupado polos oligarcas ignorantes que se cren superiores aos súbditos. Malditos iletrados! así pasou o que pasou outrora, cando os nosos antepasados créronse as súas mentiras, as súas invencións, as súas  fantasías. Crernos as nosas mentiras lévanos ao desastre! Estades a buscarnos a ruína! A desgraza! Calar malditos e non vos metades en política! deixarlla aos que  saben.

 

É primordial eliminar o Pasado para que o pobo  esqueza  os seus loureiros. O Pasado constata a nosa inutilidade. Temos que distorsionar a verdade que evidencia a nosa nulidade. O noso dominio é artificial e se non somos astutos nos guillotinaran como outrora aconteceulles aos nosos antepasados. Cretinos sen memoria! 

 

Ter presente que somos prescindibles, innecesarios e inservibles. (Berros de protesta). O noso réxime é aceptado por hábito, cren no réxime xeneroso  como os nenos  cren nas fadas. Nada máis!  Nosas mellores armas son o costume,  a lei e o medo.  Co costume sometemos á maioría  dicíndolles que a súa situación é natural, lóxica, que sempre foi así; coa lei castigamos aos rebeldes. E o medo impide  revoltas. (Aplausos e asentimentos).

 

Temos que estar unidos e defender o noso réxime xeneroso. Acordádesvos da historia do último Cesar? Tela sempre presente porque é eterna. O noso destino só depende da nosa forza, astucia e fanatismo!” (Grandes aplausos e berros de xúbilo)”.

Extracto da inauguración do curso  O Medo Social: situación actual, mantemento  e futuro.