Por Galicia Confidencial | Santiago | 11/05/2018 | Actualizada ás 14:00
Cal e a túa apreciación sobre os cambios que se presentaron na grella da Radio Galega?
O evidente é que non me gusta e non entendía os porqués. E non só como oíntes senón tamén como cidadanía, somos propietarios desa emisora pública, por tanto temos todo dereito a expresar a nosa opinión.
Entón chega alguén que cre que é o propietario de esa emisora e fai isto, non o ves así?
Penso que está habendo una grande reacción. Non é habitual que por un cambio nunha programación se estea manifestando un número tan amplo de xente e de procedencia tan diversa. Falemos en presente, o Diario Cultural non é só un espazo, é un modelo de facer radio.
A cidadanía somos propietarios desa emisora pública
Pois debe haber persoas que non entenderon esa idea de modelo para facer radio.
Cómpre destacar que os medios públicos en galego son un logro de toda a sociedade. Non son unha anécdota, son una garantía de futuro. Un instrumento marabilloso para a lingua galega. Os medios públicos galegos foron creados, e así aparece no artigo un da lei de creación da Compañía de Radiotelevisión de Galicia, iso incluímolo no manifesto e así aparece legalmente, para a promoción da lingua e da cultura galegas. Iso é o que inexorablemente debe cumprir toda dirección. E se hai un espazo que estaba cumprindo con este punto dentro da radio e da televisión, era Diario Cultural. Obxectivamente estaba cumprindo coa promoción e difusión da lingua galega. Non so o facía ben senón que creou un estilo, un modelo, non era una tradución de programas doutras cadeas estatais que é o que acontece moitas veces.
Un modelo moi diferente?
Mesmo un modelo na realización, porque ademais de destacar o traballo de redacción de Ana Romaní e todos os compañeiros, os técnicos de son e os realizadores foron creando un estilo formal. Por tanto una vez que se crea ese modelo e xera unhas maiorías tan amplas No mundo da cultura, ten que haber una razón moi fonda para eliminalo e non encontro cal é. Por iso estamos protestando tanta xente, para reclamar un patrimonio público.
Diario Cultural creou un estilo propio que non era a tradución doutros programas de cadeas estatais
Houbo reaccións e comentarios apuntando ás gañas que lle tiñan a este programa.
Iso xa son valoracións subxectivas. Eu acudo ao previo, é un programa que está Cumprindo escrupulosamente a finalidade para que foi creada a Radio Galega. O que temos que reclamar á dirección dos medios públicos galegos é que se cumpra a lei. O Diario Cultural representa a revolución da intelixencia. Cando a radio galega serve de altofalante para a cultura galega consegue uns logros marabillosos. A dirección da radio ten toda a lexitimidade para cambiar a programación, pero esa programación ten que ser coherente coa finalidade para a que foi creada. A Radio Galega está xestionada por esa dirección, non é propiedade desa dirección, é propiedade de todas e de todos nós. Polo tanto esa dirección ten que estar moi atenta aos comentarios da cidadanía. E tamén á cidadanía debemos expresarnos reclamar ese dereito. O manifesto que subimos ás redes está creando un consenso nunca visto. Agora mesmo hai máis de dúas mil sinaturas.
Esa dirección non foi nada ecuánime coa referencia que supuña o programa.
É que o propio sería que esa dirección coidase ese modelo de programa que é unha referencia, porque está cumprindo coas finalidades para os que foi creado. No existe obxectivamente una causa que explique por que deixa de ter sentido. Neste programa séntese representado todo o sector cultural deste país, cousa que é incrible por ser tan marabilloso e difícil.
A direción da CRTVG ten que estar atenta aos comentarios da cidadanía
Nos últimos anos houbo una eclosión artística en Galicia que queda sen referente. que está pasando dentro da cultura galega?
A cultura galega nin é mellor nin peor que calquera outra, pero obxectivamente existe. Somos un pobo de artistas e hai una realidade cultural interesante, e é emocionante que se exprese en galego. Esa realidade cultural galega non ten cabida desgraciadamente, a pesar de todas as subvencións aos medios privados maioritarios e medios públicos estatais, non ten onde reflectirse. Para iso se crearon os medios públicos en galego e cando son o altofalante da cultura galega os resultados son espectaculares. Un exemplo axiomático foi o Xabarín Club. Foi introducir vídeos musicais de grupos en galego e creou unha revolución xeracional. Mesmo rapaces e rapazas que non eran galegofalantes levan hoxe esa pegada. Cando os medios públicos non apoian aos artistas en galego, estes vólvense invisibles. Aparecen en pequenos medios que son alternativa pero desaparecen de cara ao grande público. Ao mesmo tempo tanto a radio como televisión públicas deixa de ter sentido, porque fan unha programación convencional Que es una tradución formal o galego doutros modelos.
Cando os medios públicos non apoian aos artistas en galego, estes vólvense invisibles.
Xurxo Souto como artista pensas que este feito responde algún tipo de política planificada?
Sinceramente non o sei, pero que está claro é que nin a radio nin a televisión galegas están sendo o referente maior da cultura galega. Un exemplo son os premios Martín Códax que teñen como emisora oficial á Cadena Ser. Insisto, os medios públicos galegos non están cumprindo co artigo un da lei de creación da CRTVG. Debemos demandárllelo como sociedade.
Se tes problemas ou suxestións escribe a webmaster@galiciaconfidencial.com indicando: sistema operativo, navegador (e versións).
Agradecemos a túa colaboración.