Desde a fraga ata a ribeira, a carpintaría tradicional galega conversa coa natureza para dar vida a embarcacións únicas. Un oficio antigo no que cada barco respira memoria, vento e man.
Un oficio transmitido de xeración en xeración, que deu forma ás embarcacións do noso mar e conserva, táboa a táboa, o espírito dun tempo no que o saber se medía coas mans. A carpintaría de ribeira galega resiste entre salitre e madeira como herdanza viva dun país que aprendeu a navegar o mundo dende a súa costa, coa precisión dun formón e a paciencia do vento.
Nun tempo no que o plástico e a produción industrial dominaron os mares, a carpintería de ribeira galega resiste coma un legado vivo. A través da historia dos estaleiros de San Cibrao e Bueu, esta reportaxe mergúllase nun oficio milenario que está a redefinir o seu papel como patrimonio cultural, identidade e posibilidade de futuro
O comité de folga tamén insistiu na necesidade de que o proxecto lexislativo "se tramite pola canle ordinaria, garantindo así un tratamento rigoroso, tecnicamente sólido, consensuado e sosegado".
Publicada no DOG a orde con 265.000 euros para feiras, talleres e asociacións do sector artesanal.
A historia de Veva e Patri é moito máis ca unha anécdota viral: é unha homenaxe ao tempo compartido, á memoria afectiva, aos oficios invisibles e á conexión entre dúas xeracións que se escollen cada día. Entre colares de cunchas, almorzos e vídeos nas redes, avoa e neta tecen unha complicidade que emociona, diverte e nos fai pensar no valor das cousas que non se poden pospoñer.
A Xunta revisa a autorización ambiental da planta de Sogarisa nas Somozas.
Os feitos ocorreron durante o curso académico 2023-2024. En dous dos casos, os abusos foron continuados.
Aos seus 51 anos, Sonia leva toda a vida no sector do mar. Comezou saíndo mariscar a frote e rematou cambiando ao marisqueo a pé. Pasou dun sector monopolizado por homes a un no que practicamente todas son mulleres. Lamenta que na actualidade moitas teñen xa idades avanzadas nas que os problemas fan mella e a realidade do marisqueo xa non é a de antes, apenas dá para vivir compaxinándoo con outros traballos.
Ve "conivencia" da Xunta coa familia do ditador e "inacción" por parte do Concello da Coruña
Comezou aos 23 anos no marisqueo a pé polo mesmo motivo que moitas outras mulleres: a conciliación. Non tardou en darse conta de que había moitas cousas que mudar no sector do mar para acadar a igualdade real, unha igualdade que aínda a día de hoxe está moi lonxe de acadarse. Das 63 confrarías que hai en Galicia, só 4 están lideradas por mulleres. María José foi durante 8 anos patroa maior en Vilanova de Arousa, onde puido comprobar en primeira persoa "o machismo que hai no sector".
Sandra Amézaga, secretaria da asociación Mulleres Salgadas, lamenta que no sector do mar, como en moitos outros, "existe unha tendencia xeral: cando un traballo non está ben remunerado, é básico e custoso e require de moita man de obra, desempéñano mulleres; pero, cando xa se convirte nun oficio con recoñecemento social, con bos salarios e mellores condicións, empezan a entrar nel os homes, que rematan por apropiarse do mesmo e por exercer o liderado".
"As queixas, cuantitativamente falando, están relacionadas cos servizos públicos máis demandados e perentorios. Evidentemente, a sanidade, a vivenda, a educación e a política social son áreas cun número de queixas considerable", explicou nunha entrevista na Radio Galega.
Rexeitou que por parte da formación nacionalista non houbese disposición ao diálogo, cuxa falta si achacou á rexedora a pesar de estar nun goberno en minoría.
Comezou no oficio con 14 anos, cando as condicións laborais deixaban moito que desexar. Volveu a el tras 15 anos traballando en fábricas conserveiras pola gran vantaxe que ten ser redeira: a conciliación. Agora, aos seus 42 anos, enfróntase a un futuro incerto cun sector do mar en declive. "Mentres existan mariñeiros que saian faenar, existirán redeiras para reparar as súas redes". A pregunta é: ata cando existirán mariñeiros?
Coñecín a don Victorino Gutiérrez Aler, exnotario de Lalín, hai ben anos. Quizais foi a finais dos anos oitenta cando contactei con el mantendo unha longa amizade baseada no compromiso e lealdade co país.
No 2010 había 763 profesionais deste tipo en toda España, das que 605 estaban en Galicia; no 2022, só quedaban 375.
O DOG publicado o decreto de pago deste complemento.
O acto institucional da UVigo co gallo do 8M terá lugar no campus de Ourense o día 6.
O Ministerio Público reclama restricións de contacto e unha compensación económica á vítima.
Aseguran que nas augas da ría non son capaces de colleitar apenas ameixas.
UGT di que dúas xuízas de apoio e tres substitutos tiveron que facerse cargo do resto de causas.
O evento contribúe a divulgar o oficio tradicional do ferro, a poñer en valor o labor dos ferreiros e a fomentar a remuda xeracional.
Destacan o seu papel como "técnica pioneira" cuxa labor, tras case corenta anos dedicándose á industria audiovisual, foi "determinante para o nacemento do audiovisual galego sobre os alicerces da profesionalidade e da excelencia".
"Hai moita diferenza disto a traballar nunha fábrica e ser esclavo, no meu caso tendo que desprazarme ademais, sumándolle ás oito horas de traballo unha hora máis entre ir e volver, facendo fins de semana e sen tempo para vivir porque sempre estás cansado", conta este mozo vilagarcián ao Galicia Confidencial. "Este traballo agora proporcióname unha calidade de vida moi boa", celebra.
Pide á Augas de Galicia o arquivo da solicitude de Altri "por vencer o prazo legal para resolver".
O oficio de canteiro é dos máis demandados dentro da construción mais, como din varios profesionais, a remuneración non compensa xornadas enteiras ou, como no caso dos que continúan o traballo, os prezos que se pagan non cobren todos os gastos dunha obra como a rehabilitación dunha casa e mesmo a rehabilitación dun edificio en pé desde a Idade Media
A parroquia de San Xinés de Bamio, en Vilagarcía de Arousa, foi durante séculos un dos núcleos máis relevantes da tradición oleira galega
"Aínda que eu respecto moito a artesanía e a cestaría tradicional, e penso que hai que aprender dela e non deixar que se perda, como veño máis do mundo do deseño, tamén me interesa levar a cestaría a outros campos, facendo pezas máis creativas e contemporáneas", conta Julia ao GC, asegurando que aí é onde podería estar a crave para garantir o futuro do oficio.
A Fundación Igual Arte de Vigo xa ten á venda as súas creacións no Corte Inglés da cidade. O Galicia Confidencial fala coa súa presidenta, Cristina, e coa súa directora, Helena, para coñecer máis de preto como traballan.
Julia de la Cal destacou que a súa obra, 'Perifería #01', "transita" as linguaxes dos mundos dos que ela procede, o oficio de artesán e o deseño, ao combinar a manufactura cesteira con aplicacións da técnica pictórica.
Despois de coñecer as concentracións de radón que pode haber en vivendas e en centros de traballo en función da antigüidade dos espazos e dos materiais cos que estean construídos, o GC fala coa investigadora Lucía Martín-Gisbert sobre os riscos deste gas para a saúde.
"Para o traballo do campo en xeral si que che fai falta un mínimo de forza física... eu, en lugar de usar sachos grandes e pesados, busco ferramentas que se adapten mellor á miña man e ao meu corpo". "Ao final non se trataba tanto de ter forza física, senón de pensar", chancea Raquel, que a día de hoxe presenta un viño natural dende o 2016, elaborado sen tratamentos químicos.
Tras comezar a formarse no sector da construción no 2023, leva xa 8 meses traballando en rehabilitación de piscinas e algo máis dun mes indo ao ximnasio para fortalecer o seu físico: "As mulleres queremos igualdade, pero ás veces non vén soa, en oficios coma este ou pos da túa parte e eles tamén poñen da súa ou o mundo vai seguir igual ou peor".
O maxistrado di que on hai ningunha disposición legal que ampare o dereito á folga dun avogado en relación aos asuntos que se lle atribúan pola quenda de oficio.
Aínda que todos temos unha concepción material e funcional dos hórreos, dende o GC queriamos coñecer tamén a súa parte máis espiritual e inmaterial, e facémolo da man da antropóloga Ana Isabel Filgueiras.
O Galicia Confidencial visita o seu obradoiro en Pontecesures, onde nos ensina unha roda de madeira para a fabricación de cirios de 4 metros de altura e os seus estantes cheos de centos moldes de arxila fabricados a man.
Galicia é o lugar do mundo onde existen máis construción deste tipo: 100.000 repartidas ao longo de todo o territorio. Sen embargo, non son os hórreos máis antigos do mundo, pois comezaron a construírse a partir do 1601 e da proliferación do cultivo do millo, como lugar para gardar a colleita. O GC comeza unha serie sobre esta a arquitectura galega falando co presidente da Rede Hórrea, Carlos Henrique Fernández Coto.
A Asociación de Xornalistas de Galicia destaca o seu "compromiso persoal e profesional", así como "a súa condición de pioneiro do xornalismo total".
Lamenta que "a artesanía hai quen a valora e hai quen non e ese é un problema". Conta ao GC que "a xente nova non amosa tanto interese no que fago, vén á feira ver como fago as cousas, pero non se ven facéndoas eles nin saben se o que vendo é feito á man ou comprado".
"Agora xa ninguén quere mobles ornamentais, nin pasamáns tallados", asegura o artesán, que lamenta que, todas estas circunstancias sumadas, fixeron que este oficio "fose morrendo ou quedase practicamente residual". Dende o Galicia Confidencial reflexionamos con este artesán sobre a decadencia desta fermosa arte.
Conta ao Galicia Confidencial que mesmo "teño ido a algunha escola coa fragua para dicirlle aos rapaciños como era", pero, "de entre todos os estudantes, atopas dous, como moito, que se preocupen disto".
Un ano máis, o concello ourensán lembra e pon en valor un oficio autóctono cun programa de actividades que terá lugar entre este 26 e o 29 de setembro.
GC 2025
Séguenos
