Orozco, Baltar, Currás e outras imputacións do mogollón

Recordo hai algúns anos cando un ilustre político local compostelán relataba (non sen ruborizo) a visita privada que lle fixo a algún descoñecido veciño home de negocios ao domicilio do último. No relato, explicaba a hospitalidade de leste co ilustre político local. Relataba en primeira persoa os cadros, viños reserva, os puros habanos e demais demostracións culinarias de afecto cara a aquel, explicando cuns ollos como pratos, os contidos do aquel agape, fermosos cadros, mellor decoración e manxares, café e habano de luxo. Debín intuír na miña ignorancia daquel entón, que ademais de fermosos existía certa sensación de desexo polos mesmos.  Recordo que naquela conversación mantivémola nunha céntrica cafetaría compostelá, próxima á Praza Vermella onde servían unhas patacas fritas caseiras moi boas. Aquela conversación realizouse tras unha reunión daquelas onde un, se quería medrar, tiñas que estar permanentemente e co cinco sentidos alerta. Recordo tamén que tras a charla, xa en privado e no meu domicilio,  a inxesta daquela cana de cervexa e aquelas patacas fritas se me indigestaron. Aí me dí conta (2004) que eu era e son un ignorante.

 

Vexo e observo con certa estupefacción que no meu Concello, como en tantos outros moitos, os servizos esenciais que se presta á comunidade; léanse, iluminación das rúas, auga, rede de sumidoiros, residuos urbanos, cobro de taxas e impostos, urbanismo, servizos sociais, cultura, deporte, aparcadoiros, lixo, limpeza urbana e de locais,  xardiñería, ORA's diversas, e mesmo a inxesta de metadona dos drogodependentes, se non están externalizados por empresas privadas de forma total, estano de forma parcial. E claro, eu que son un idealista trasnoitado,  “que non medrará na vida política local, salvo que un día destes presénteme a algo sen ataduras”(sic),  pregúntome: ¿que diferenzas hai ou existen entre o goberno local de “Jack Johnson” fronte ao de “John Jackson” que nos estiveron gobernando durante todos estes anos?

 

Recapitulemos; cando “John Jackson” no Concello de Compostela concedeu o servizo da ORA, a limpeza de locais e outras cousas que se nos (me) escapan, á empresa da que mediáticamente está a saír día se e día tamén no sumario da Operación Pokémon. Preguntome: ¿Por que “Jack Johnson” (os dous que levamos de momento...) seguen , renovanlle, mantén a mesma empresa contratada antes por “Jack Johnson”? Supoño que son un iluso, é obvio afirmar pola miña banda que esa empresa o debe de facer moi ben. É que non sei nada de nada... os idealistas somos uns demagogos, a máis diso ignorantes.

 

E que me din das roldas de prensa dos Concellos?  (o de Compostela abrigo) onde se explican con moitos detalles, encadernados en papel couché, a todo cor, en folletos, revistas, libros, cartóns, realizados, por certo,  en imprentas non municipais, actividades de lecer, cultura, diversión, converténdose os Concellos en grandes xestores ou colectores culturais. ¿Tamén teñen competencias os Concellos en materia de cultura? ¿Non dicía “John Jackson” que o Ministerio de Cultura debería de desaparecer por que son as Comunidades Autónomas as que teñen que xestionar o acervo cultural? Ou espera...espera...¿Non era “Jack Johnson” o que dicía que o Ministerio de Cultura debe de seguir exercendo o seu inxente labor, en colaboración coas Comunidades Autónomas e os Concellos? É que non sei, eu non sei nada de nada. Cousas de ignorantes coma eu.

 

Tamén o outro día participei nunha sesión de coaching gratis para desempregados organizada polo Concello de Santiago. Díxenme -que ben, é gratis-, así que asistín a unha sesión de terapia de grupo, onde creo que saímos todos coa sensación de non sentirnos culpables por estar en desemprego. Eu como son un ignorante e ao tempo un follonero, espeteille ao “coach” unha xerga incendiaria sobre a inutilidade dos nosos actuais políticos. A verdade é que a resposta pola súa banda foi en grao sumo convincente, xa que nos dixo “Ou Corrupción ou Revolución [...] por que todo o mundo quéixase, pero todo o mundo mira cara a outro lado”.  Francamente, non teño nin idea o que cobrarían os coaching (paisanos meus algúns por certo...) por darnos as charlas gratis aos desempregados (numerosos) que alí estivemos. O que se que teño claro é que tanto as instalacións, como o salón de actos do evento de “coaching” eran dignos dun hotel de 4 estrelas. Non sei para que queremos unha Cidade da Cultura con semellantes instalacións. Bo...supoño que a miña ignorancia me impide recoñecer a magna utilidade desa magnifica instalación que tanto “Jack Johnson” como “John Jackson” defenderon. Tanta xente non pode estar equivocada.

 

Na miña ignorancia supina tamén me pregunto: ¿Para que quere o Concello de Lugo un Servizo de Atención telefónica ou “Call Center” externalizado por unha empresa privada para os veciños e veciñas da cidade? ¿Seica non teñen funcionarios-traballadores municipais suficientes que os poidan atender telefonicamente? Creo que tanto “Jack Johnson” como “John Jackson” de Lugo coincidirán en cualificarme de ignorante por preguntar semellantes barbaridades. Se cadra teñen até razón por iso.

 

O outro día, outro ignorante como eu, ou non, Xosé Manuel Pereiro escribiu no País “O crepúsculo dos caciques” un relato conmovedor. Resulta que en Ourense, relata Xosé Manuel Pereiro, un alcalde da provincia necesitaba aire acondicionado para o tanatorio do seu pobo. Pediuno reglamentariamente moitas veces...ata que chegaron unhas eleccións desas, onde o Baltar pai daba un mitin co seu trombón no pobo. Achegóuselle o alcalde, lembroulle, lle imploró o aire acondicionado para poder honrar mellor e máis comodamente aos mortos. E a iso que Baltar pai, un “cacique bo”, un “Jack Johnson peculiar” imos, dos bos, dirixiuse ao coche oficial e entregoulle 3.000 euros en man e en man (non sabemos se en billetes de 500 ) e comentoulle “xa mos devolverás”. Se señor, así se fan as cousas...nin trámites, nin papelorios, nin funcionarios, nin legalidade, nin bobadas. “Este é dos meus” debeu de pensar algún cidadán que tivo que asistir impasible á escena. Descoñezo que fixo o Alcalde en cuestión, se os colleu ou os rexeitou os 3.000 euros. Tamén descoñezo se o mitin foi un éxito e se gañaron as eleccións o PP naquel pobo. Tampouco Xosé Manuel Pereiro, no seu relato, aclárao. Espero que teña a ben ler estas liñas repletas de ignorancia para aclaralo.

 

 

Onde quero chegar coa miña ignorancia? Sinxelo. Creo que hai alguén na Coruña moi amigo de Feijóo que non lle interesa ter a determinados “Jack's Johnson's” como compañeiros de viaxe e tamén a determinados “John's Jackson's” como adversarios electorais. O reloxo suízo que se converteu o PP en Galicia, mide os tempos, establecendo cando, como e a quen lle debe de caer unha desas imputacións do mogollón. Unha desas que aos ignorantes como eu, indígnannos,  para que pouco despois chámennos “pancarteros” e con razón, xerando indigestions a quen lles outorgamos a nosa confianza, ou non, sen ter necesidade para comer patacas fritas en cafetarías para poder medrar, ou subsistir. 

 

Por que á fin e ao cabo, os ignorantes como eu conformámonos con pouco. Miren por exemplo o pedazo de ignorante e demagogo que son por que critiquei no pasado que o xa “Ex Deputado Daikirí” viaxase en bussiness class de Santiago de Compostela a Madrid. Por que claro, os “Jack's Johnson's” tamén teñen dereito a percibir o mesmo e en igualdade de condicións que os “John's Jackson's” de quenda. ¿Quen paga todo iso? Pois supoño que aquelas empresas que fan os servizos que as administracions locais deberían de facer e non externalizar tan alegremente.

 

Prego que me iluminen e sáquenme da miña ignorancia. Grazas.