Non somos nenos pequenos, non viaxamos da Coruña a Lugo pasando por Tui, nin de Vigo a Ourense facendo unha paradiña en Ribadeo. Agás os inxenuos, os amigos de estudar o sexo dos anxos e os autores deste enésimo bis, ninguén ignora que coa súa proposta o PP tenta que vostede máis eu, a súa familia e a miña, os seus amigos e os meus e a sociedade galega no seu conxunto se meta nun beco que, lóxicamente, leva a ningures.
Por que? Porque unha sociedade perdida en ningures durme mellor e, xa que logo, é máis doada de gobernar.
Un partido que ata a semana pasado non foi quen de pechar o despacho que tiña Bárcenas na rúa Xénova, é lóxico que aplique a táctica de falar por falar e pretenda centrar o debate político e a actividade do poder lexislativo en zonas que están moi claras pero que a segundo quen interesa presentar como una zona escura.
Nesa liña, a de falar por falar o seguinte paso pode ser que a Cámara galega perda o tempo condenando a violencia machista, os roubos, as estafas, os abusos sexuais, o desemprego, a pornografía infantil, a condución temeraria, etcétera e etcétera, ata converter o poder lexislativo nun altofalante dos desexos que compartimos preto do cento por cento dos galegos. O listrado de cousas nas que hai consenso é longa, de xeito que os deputados falen por falar en contas de poñer coto á ruina demográfica, cultural e económica do país.
Prefiro non entrar no sectario concepto de terrorismo que teñen algúns dirixentes do partido que aínda non condenou aos que fixeron do terror unha ferramenta de goberno, mesmo para roubar. Limitareime a subliñar que nengunha das persoas coas que teño trato (militantes ou simpatizantes do PP, Anova, FPG, PSdeG, CxG, Nós-UP, UPyD, BNG, EU, empresarios, sindicalistas, dependentes de comercio, labregos, autónomos, parados, estudantes, vaqueiros, bancarios, albaneis, xornalistas, profesores de ensino básico, medio e superior, informáticos, profesionais do transporte), ¡nengunha!, precisa neste intre (de feito, non o precisan desde hai xa moitos anos) que o Parlamento de Galicia condene o terrorismo.
Que pensar da insistencia dalgúns en falar do que xa temos falado mil veces?
Non haberá ninguén no PP que se dea conta de que na actual situación socio-económica outra innecesaria condena institucional do terrorismo transmitirá a mesaxe de que os deputados choran polo gran no cú para esquecer o cancro?