Por X.M. Barreiro | Lugo | 09/02/2010
Exemplos hainos, e moitos. A fusión das caixas galegas é o que nos pilla máis preto. Así, mentres na Coruña están encantados co resultado da auditoría externa que avala a fusión das entidades galegas, en Vigo convocan unha manifestación para rexeitar a unión.
Se miramos hacia Madrid, o posicionamento do Goberno de Zapatero tamén emprega raseiros distintos. O reto é contundente: recurrirá a Lei de Caixas galega, que contou (non hai que esquecelo) co respaldo de dous tercios do Parlamento de Galicia, por unha suposta inconstitucionalidade dalgúns dos seus artigos.
O perxuizo que se lle ocasionará a Galicia con esta decisión é innegable. En primeiro lugar porque este atranco imposibilitaría xa, independentemente da decisión que adopte o Tribunal Constitucional, unha hipotética fusión entre as caixas galegas ó non ter acceso as axudas do Fondo de Reestructuración Ordenada Bancaria.
Tamén hai que ter presente que o uso desta argucia, antes incluso de que se abra a negociación entre Xunta e executivo central, pon de manifesto o distinto raseiro e discurso do Goberno Zapatero tamén, como os seus compañeiros de partido en Galicia, segundo de que comunidade autónoma se trate. En Andalucia e Cataluña non se puxeron trabas ás alianzas entre as caixas autóctonas. No caso de Galicia parece que se decantan por facilitar as alianzas coas foráneas.
Galicia precisa, e máis na actual coxuntura económica, unha caixa forte, viable, solvente e galega. Os que se opoñen a esta necesidade deberán explicar as verdadeiras razóns que teñen para facelo.