O zambombazo

Toda vez que se liberou o Alakrana é hora de que o xenial Ibáñez se anime e faga un volume monográfico sobre a xestión do secuestro do buque vasco. Para escachar a rir. Esa ministra de Defensa que a fan desaparecer detrás do telón durante o proceso de negociación para que non se queime e reaparece ao final para saír ao escenario a figurar de novo, coa súa faciana de actriz pésima, con ese ton solemne e grave dos nenos que queren pasar por maiores. Esas fragatas-pantasma da Armada española que semellan pilotadas polo holandés errante...

Por Xurxo Ayán | Galicia | 02/12/2009

Eses espías españois da T.I.A. que non saben se as lanchas van ou veñen, esas versións oficiais do desconcerto. Eses rebezos membros da oposición rebosantes de sentido de Estado e de amor á Patria pero que seguen enzoufados na meirande das deslealdades. Eses tertulianos e esas tertulianas que non teñen nin idea e que chegan a apelar (xúrovos que o escoitei na radio) á falta de decencia duns piratas que xa perderon totalmente ese espírito romántico dos piratas do Caribe (sic).

Así e todo, nesta traxicomedia sobrancean dúas cuestións que poñen a pel de galiña. Dunha, esa imaxe presente en medios de comunicación e foros de Internet que deshumaniza os piratas somalíes, entregados a unha vesania salvaxe, como seres primitivos que mascan unha extrana sustancia verde, que desembarcan co rescate (pagado por tódolos españois) e se adican a casar, beber, fumar, e foder en festas continuadas de varios días coas súas noites. Que pensamos en Occidente? Que os piratas ían ir á biblioteca cando tomasen terra? Nalgunhas declaracións puidemos constatar a mentalidade neocolonial que se agocha detrás desta visión: a algunha xente lle incha a vea ca uns negros mortos de fame e que viven na venta do nardo pouco menos que con taparrabos se levanten millóns de euros diante dos nosos fuciños, á nosa costa e por riba os empreguen en vivi-la vida. Claro, eses son piratas.

Eses rapaces da ría de Arousa, desertores do arado, que se meten ao negocio do narcotráfico, que con 18 anos pilotan un BMW de luxo e se pulen os cartos en farlopa, sexo e rock’n’roll non son piratas, claro. A semellanza entre uns e outros radica na toma de conciencia clara de que xa pasou o tempo de traballar coma un negro para vivir coma un branco. A diferencia entre uns e outros estriba en que os colegas somalíes ven a BBC, Sky News e a CNN, saben de que vai o mundo occidental e teñen os seus propios referentes de prestixio, que non é outra cousa que a Modernidade. E a Modernidade ás veces consiste en guindar a un barco sacas inzadas de billetes dos grandes.

Un pequeno paseo polo corno de África serve para comprobar como os rapaces-piratas unicamente fan o que fan os rapaces-narcos de Arousa: ir ao diñeiro fácil, ir de malotes, de Cristianoronaldos e de vacilóns. Como corresponde. Os somalíes aprenden rápido do Primeiro Mundo. Cal é a reacción a esta realidade? A mesma que seica tivo o káiser galego cando lle informaron do desastre do Prestige: o que cómpre é mandar un zambombazo. Así se pronunciou hai escasos días o presidente do PP vasco, Antonio Basagoiti, cando afirmou que a solución para evitar novos secuestros era mandar un zambombazo e a tomar por saco. O mesmo recurso ao zambombazo que reivindica unha vez e outra tamén a ala dura de ETA. Que triste.

E os barcos  pesqueiros reconvertidos en verdadeiros piratas do mar, ametrallando e disparando aquí e acolá. Ao final, pasa o que acontece nas películas de piratas, que un xa non sabe quen son os bos e quen son os malos. Bueno si, os bos son eses mariñeiros que nunca se amotinan, que son enviados a un mar en guerra como carne de canón, seguindo aquela vella consigna galaica: bueno hom, malo será!.

Xurxo Ayán é arqueólogo e investigador do Laboratorio de Arqueoloxía da Paisaxe do Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento (CSIC).http://neixon.blogspot.com/