En busca dunha nova reforma

A profunda recesión que sofre a economía española foi provocada,como todos ben sabemos, pola profunda crise do sistema financiero, ademais do estourido da burbulla inmobiliaria. Por iso, sorprendenos que nas últimas datas as organizacións empresariais e o pensamento da dereita propoñan para saír da crise unha nova reforma laboral.

Por Serafín Martínez | O Rosal | 14/12/2009

Esta parece a solución, porque nos últimos 30 anos, dende a recuperación da democracia, nada se reformou máis que o mercado de traballo. Practicamente sempre impostos polos gobernos, ben sexa co apoio de empresarios ou ben con acordo cos diferentes sindicatos. Pero as diferentes reformas estruturais da economía, reducidas a propostas de ámbito laboral, levan sempre aparelladas algo en común: reducir os dereitos dos traballadores.

O mercado de traballo en España é enormemente flexible na entrada, firmando millóns de contratos ano tras ano; pero, tamén é na saída, porque a rescisión da relación laboral é moi fácil, sobre todo naquelas persoas que están sometidas a contratos temporais…e senón solo temos que mirar ao noso carón, amigos ou familiares que aos 6 ou 12 meses aos mandannos á rúa. E tamén están ahí as estadísticas oficiais, demostrando o peso  que ten a contratación temporal en España, duplicando a media dos países da Unión Europea.

E a nova receta da patronal parece seguir polo mesmo camiño, reducindo os dereitos laborais, abaratando as indemnizacións e reducir as cotizacións a Seguridade Social. Se os empresarios e Goberno siguen facendo iso, ben cedo terán en contra a clase obreira, porque non é aceptable socialmente nin eficiente que os traballadores paguen os custes da crise na que nos meteron os empresarios especuladores.

Para unha reactivación da economía debe cambiar o camiño, cunha modificación do modelo e maior protección das persoas. Debe cambiar a cultura empresarial, pero por encima de todo e como base fundamental para saír deste “atasco”, tanto sindicatos, empresarios coma Goberno deben chegar a acordos conxuntos, e que o diálogo social sexa o instrumento fundamental para chegar a bo porto.