Con paciencia veume a dicir que, evidentemente pretendíase aumentar a presión fiscal sobre os contribuíntes nos tramos máis altos, non tan altos quizais pero, evidentemente, non sobre as rendas máis baixas xa que estas sofren máis a presión impositiva de forma indirecta. É dicir que o 21% de IVE ou os copagos farmacéuticos afectan máis á economía de alguén que ingresa 18.000 euros e ao ano que a alguén que ingresa 60.000 euros.
Por tanto preténdese aumentar os ingresos, aumentando a presión fiscal directa e tamén a indirecta, así como reducir o gasto.Desta forma evitaremos seguir endebedándonos, que xa o estamos até as cellas e o problema deste endebedamento do estado é que agora non pesa demasiado porque os intereses están moi baixos, pero en canto empecen a subir podemos afogar.
Nese momento lembrei uns documentos sinxelos que manexo, onde de forma semestral, reflexo os gastos previstos para cada mes e a estimación de servizos que vou facer como ingresos. O curiosos é que a miña previsión de gastos é case sempre superada, é dicir sempre gasto máis do que teño previsto. Un incidente co coche, unha multa de tráfico, unha celebración inesperada.
No caso dos ingresos pasa xusto ao contrario; ou ben sobre o papel ingreso tanto, pero a realidade é que alguén non paga ou se demoran no pago dun servizo.
Polo xeral esta é a situación máis habitual nunha previsión de gastos, ingresos polo que hai que prever sempre os ingresos moi por baixo das expectativas e os gastos cunha marxe superior para evitar sustos.
Con este pensamento coménteille a Antón: E, logo, as previsións son encomendarse ao azar?.
O meu interlocutor simplemente sorriu