*Santiago acolle unha exposición sobre a metalurxia da Idade de Bronce con pezas elaboradas hai 3.000 anos
O Pazo de Fonseca acolle este xoves a mostra "Cinco vidas, unha historia", promovida polo CSIC.
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 18/07/2019 | Actualizada ás 14:34
O Pazo de Fonseca de Santiago acolle desde este xoves a móstra 'Cinco vidas, unha historia', unha exposición promovida polo Instituto de Ciencias do Patrimonio (Incipit) do CSIC, a través da cal se ofrece unha aproximación á metalurgia da Idade do Bronce Final na fachada atlántica europea con pezas elaboradas hai 3.000 anos da colección da USC.
En concreto, a mostra conta cun total de 22 pezas metálicas,na súa maioría machadas de bronce, en cuxos traballos de investigación e restauración participaron un equipo de expertos dirixido por Xosé-Lois Armada, investigador Ramón e Cajal do Incipit e comisario da exposición.
Os obxectos pertencen a antigas coleccións arqueolóxicas de Santiago da Igrexa, Federico Maciñeira e José Viqueira Barrio, que foron doadas á Universidade de Santiago de Compostela entre os anos 1927 e 1948 e que na actualidade forman parte da colección arqueolóxica da USC.
Entre os elementos singulares, cabe destacar a presenza dunha punta de lanza de gran tamaño, achada na parroquia de Deixebre (Oroso) e que conta con paralelos, pezas de similares características, elaborados en Irlanda.
Ademais, móstrase documentación inédita, negativos fotográficos en placa de vidro ou publicacións antigas que permiten coñecer a historia destas coleccións e o seu proceso de incorporación na universidade. Tamén forma parte do discurso expositivo todo o proceso de investigación e restauración.
Para a ocasión creáronse, ademais, modelos 3D, que permitirán unha detallada visualización de parte das pezas en computadores dispositivos móbiles. Tras a súa elaboración e uso fai uns 3.000 anos, os obxectos que se exhiben nesta mostra foron retirados da circulación e enterrados, formando acumulacións de metal, un fenómeno que abarca amplas áreas do continente europeo e cuxo significado aínda constitúe unaincógnita. As pezas foron recuperadas a finais do século XIX, a miúdo durante labores agrícolas e de forma casual.
No caso concreto de Galicia, acháronse en diversos lugares das provincias da Coruña, Ourense e Lugo, concretamente nos termos municipais de Ortigueira, As Pontes, Verín ou Vilalba, entre outros. Finalmente, foron parar a mans de coleccionistas eruditos que, ao final das súas vidas, decidiron doar as súas coleccións á universidade.
