Artigos de Xosé Antón Jardón

Agardando a que anoiteza

“Quen matou e bateu no mundo como unha furia / e fuxiu polo mundo está no mundo. / Seu recordo anda fóra sobre polvo. / Sobre o polvo sonámbulo ou xa pedra”. (Profecía do Mar, Bernardino Graña).

O contexto que nos esmaga

“Pola noite, a través do cristal da porta, podo ler o rótulo luminoso de Pompas Fúnebres. “Se ruega hablen en tono moderado para beneficio de todos”. (Que me queres, amor?, Manuel Rivas).

Doenzas dos concellos galegos: A discriminación económica

“Un paso adiante e outro atrás, Galiza, / e a tea dos teus soños non se move. / A espranza nos teus ollos se espreguiza. / Aran os bois e chove” (Penélope, X. María Díaz Castro).

A esquina do mapa que podería ser nación (se quixeramos os nacionalistas)

“Ya los fieros enemigos se alejaron, / no resuena el ruido de sus botas, / nos pasaron por encima y nos ganaron, / nos dejaron en derrota. / Perdimos, perdimos, perdimos otra vez”. (Ya el sol asomaba en el poniente, Les Luthiers)

As doenzas dos concellos galegos. O sarampelo político

“Viver é fazer meia com uma intenção dos outros. Mas, ao fazê-la, o pensamento é livre, e todos os príncipes encantados podem passear nos seus parques entre mergulho e mergulho da agulha de marfim com bico reverso.” (O livro do desassossego, Fernando Pessoa).

As doenzas dos concellos galegos: o desleixo incesante

“Tudo que se passa no onde vivemos é em nós que se passa. Tudo que cessa no que vemos é em nós que cessa. Tudo que foi, se o vimos quando era, é de nós que foi tirado quando se partiu.” (O livro do desassossego, Fernando Pessoa).

As doenzas dos concellos galegos. O magma edílico galego

“Por enriba de tódalas fronteiras, / por enriba de muros e valados, / se os nosos soños son igoais, / coma un irmau che falo” (Longa noite de pedra, Celso Emilio Ferreiro).

As doenzas dos concellos galegos. Os servizos básicos

“–¿Que ves nese fondo escuro? / ¿Que ves que tembras e calas? –¡Non vexo! Miro, cal mira / Un cego a luz do sol crara. / E vou caer alí en donde / Nunca o que cai se levanta” (Follas Novas, Rosalía de Castro).
Antón Jardón
Antón Jardón Xosé Antón Jardón Dacal (Vilar de Santos, 1952), é Coordinador do Padroado do Museo da Limia. Colabora habitualmente con artigos de opinión e relatos en La Región, Galicia Confidencial, Praza.gal, Temposdixital e BadalNovas. Coautor dos libros A luz da chuvia (2019) e O Lebre das Casarizas, unha vida de máquinas e inventos (2019), ten participado en diversas publicacións colectivas: Limiaxinacións, Evocacións das Terras do Lethes (2009), Miguel, un cura grande en Parada de Outeiro (2009). Secretario-interventor de administración local xubilado, foi alcalde de Vilar de Santos, deputado provincial, vicepresidente da Federación Galega de Municipios e Provincias e Delegado da Consellería de Industria no bipartito.
Galicia Confidencial
GC 2024

Séguenos
Facebook
Twitter
Telegram
Instagram
YouTube
TikTok
Quen somos RSS Legal Política de cookies Achegas Publicidade
Licencia de Creative Commons
GC está baixo licenza Creative Commons Recoñecemento-NonComercial-CompartirIgual 4.0 .