#etiquetadosengalego

Con este lema estase a espallar polas redes sociais unha imaxinativa campaña de apoio aos produtos que se etiquetan en galego promovida polo Foro E. Peinadorno que se engloba a Irmandade Galega de Agroalimentarios e Adegueiros e a Xunta de Galicia, nomeadamente a Secretaría Xeral de Política Lingüística na procura dun maior número de consumidores para a variada oferta de produtos que se poden atopar no mercado, pero tamén para estimular ás empresas que aínda non incorporaron a lingua galega as súas marcas, incentivando a reflexionen sobre o valor estratético que esta decisión lles podería reportar.

Policías

O Decreto ordenando o confinamento da poboación por mor do andazo vírico outorgoulle ás forzas e corpos de seguridade un papel decisivo para o cumprimento das normas establecidas. A súa presenza nas estradas e rúas cos operativos de controis rutinarios dan pé a unha comunicación cos condutores de vehículos e transeuntes. Xente toda ela galegofalante, maioritariamente, coma os propios policías. Sen embargo, as comunicacións verbais por parte dos axentes fanse normalmente en castelán, unha lingua que subordina o galego nesas relacións.

Acordar a tempo

Hai un mes o Concello de Ribeira anunciou que a partir de entón utilizaría o topónimo oficial despois de moitas décadas de incumprimento do decreto da Xunta de Galicia que oficializaba o topónimo escrito con “b” e non con “v”.

As cousas polo seu nome sen eufemismos

O meu amigo Antón Piñeiro está aproveitando estes días de confinamento na súa aldea celanovesa dos Quintairos para construir unha cancela, por certo moi ben feita como revelan a fotografías que publicou nas redes sociais.

Franco Grande, na memoria do amigo

Cando morre un amigo, tamén morre algo de nós. As vivencias compartidas, se foron moitas, como é no caso de Xosé L.Franco Grande, tráenme a memoria algunhas delas. A primeira, cando o coñecín, no ano 1966. Foi na Fundación Penzol. Estaba el traballando no seu dicionario. Tiña as fichas ordenadas en caixas de zapatos.

A vontade na galeguización xudicial

Todos os fitos históricos teñen razóns que os explican. Foron sempre motivados por feitos previos; unhas veces pola intervención social, e outras por implicacións de persoas desexosas de provocalos. En todo caso, o que agora nos importa é salientar a importancia que ten a vontade individual ou colectiva nas grandes transformacións sociais. Ímonos referir a tres fitos históricos da lingua galega de distinto signo.

A conciencia de sermos nós

Don Miguel de Unamuno dicía que quen non ten recordos non ten esperanzas. Outro autor, que arestora non lembro, afirmou que os recordos existen – deformados ou non- e piden audiencia, foro propio, escenario no que se manifestar. No meu caso, ratifico as afirmacións expostas. A necesidade de termos un relato biográfico preciso e coñecemento da contorna física na que un botou raíces contribúen a mellorar a autoestima e vivir en harmonia co medio e a nosa historia. Por iso acudo con certa frecuencia aos eidos dos meus ancestros. Ali, a realidade circundante proporciónanme evocacións revitalizadoras.

Ciencia, humanismo e galeguismo... Unha homenaxe ao doutor Domingo García-Sabell

Tres son os esteos nos que asenta o discurso fundacional da Irmandade da Sanidade Galega: ciencia, humanismo e galeguismo. Os tres conceptos compleméntanse cando o exercicio da medicina se practica co auxilio da antropoloxía. A ciencia, como medio imprescindible para curar as anormalidades dos corpos; o humanismo, para que o profesional da medicina instalase o seu saber nas coordenadas culturais do enfermo, e o galeguismo para entender a esencia da urdime sentimental do paciente.