Artigos de Xaquin Campo Freire

Non hai quen afogue a voz da Santa Compaña

“E agora, xubilado, sen responsabilidades nunha comunidade concreta, que vas facer?”... “Deixa as cousas antes de que elas te deixen. Non agardes nunca a ser un sol que se pon. Despois fica pouco día” Si. Pero que vas facer? Divertirte? Pasear?

A Covid-19 e os cárceres: que apodrezan todos aí!!!

Está xa próxima a festa de “A Mercé”. Así reza o lema: Ave, Sancta Mater captivorum omnium, et ora pro nobis”. A nosa Señora da Mercé é de moi antigo a Padroeira dos presos. Trinitarios, Mercedarios e redención de captivos. Diso xa fala Cervantes no Quixote.

A Covid e os cárceres: Que apodrezan todos aí!

Está xa próxima a festa de “A Mercé”. Así reza o lema: Ave, Sancta Mater captivorum omnium, et ora pro nobis”. A nosa Señora da Mercé é de moi antigo a Padroeira dos presos. Trinitarios, Mercedarios e redención de captivos. Diso xa fala Cervantes no Quixote.

Os máis desvalidos ante o mal do Covid-19

A medicina historicamente asentou fundamentalmente en catro clásicos actos médicos: inspección, palpación, percusión, auscultación. E eses tiñan de seren absolutamente persoais e presenciais por parte dos entendidos nesas artes do curar e coidar. Só en casos de imposibilidade física se podían recibir orientacións supletorias a distancia.

Como me doe a alma: choro por unha muller

Si. Dóeme a alma. Podía ser miña bisneta. Recorrín os cen kilómetros de Teixeiro a Ferrol nun continuo salouco. E estou escribindo e chorando. Que triste morrer no cárcere. “Ninguén a quería e decidiu acabar”, dixo con moita pena unha compañeira.

O señor presidente do Parlamento invita á Igrexa a incentivar o galego

«El presidente del Parlamento de Galicia, Miguel Ángel Santalices, ha destacado la labor del eclesiástico orensano Manuel Vidal a favor del gallego al tiempo que ha invitado a la Iglesia a "seguir incentivando el uso de la lengua gallega en la liturgia" como "espacio también de cultura y de normalización". Vidal tuvo un "papel destacado" en las Imandades da Fala en Compostela (1916) y fue uno de los firmantes del manifiesto a favor del Estatuto de Autonomía de Galicia en 1932 Finalmente, ha destacado su carácter "comprometido con la lengua y con la cultura de Galicia». (FONTE: RELIGIÓN DIGITAL, Redacción, 06 de febreiro de 2018).

Cárcere a perpetuidade

Non. Non o direi eu mellor, nin con máis autoridade, nin con máis coñecemento de causa do que Xoán Antón Pérez Lema no artigo publicado en Galicia Confidencial. "Se é permanente non é revisábel. Se revisábel non é permanente. A PPR é un xeito de branquear semánticamente o que non é senón cárcere a perpetuidade".

Ti non o entendes, Miguel, porque nunca quixeches a ninguén

O título collino de ‘Arrugas’, un filme que vin un destes días pasados. E volvín ao mundo dos maiores no que sempre me vin moi implicado. Repasei os meus anos pasados: Asilo de Piñeiros, 10 anos. Fogar de Ancianos-Centro de día de S. Paulo de Catabois. 10 anos. Enfermeiro, 28 anos. Por eles me diplomei en Enfermería Xeriátrica e Xerontoloxía social. Si. Quero volver ao baúl dos recordos, para logo ir cara adiante.
Xaquin Campo Freire Nado en San Xiao de Roca-Guitiriz, Lugo, en 1937. Licenciado en Teoloxía Pastoral Sanitaria por Roma. ATS-DUE. Experto Universitario en Enfermaría Comunitaria e tamén en Urxencias e Coidados Itensivos. Diplomado en Coidados Paliativos. Traballou de enfermeiro no Hospital Marcide de Ferrol e no PAC de Fene. Foi capelán da Residencia de Anciáns de Piñeiros-Narón. Na actualidade é director do Centro de Acompañamento e Relación de Axuda e Director da Escola de Saúde e Centro de Escoita Activa “Mons. Araúxo”. Membro das Sociedades Española e Galega de Xeriatría, do consello de redacción da Revista “Encrucillada", da Asociación de Escritores en Lingua Galega e participou con ponencias en diversos Congresos. Ten escrito numerosos artigos relacionados coa saúde. Leva varios anos exercendo un voluntariado no Cárcer de Teixeiro (A Coruña). Ten dous libros escritos. 1) A viuvez na Pastoral da Saúde. Un estudo sobre da viuvez na Galiza. 2) Ese que está no cárcer é meu irmán. Sobre a vida dos nosos reclusos e as súas familias, sen esquecer o problema das vítimas.