Un actor protagonista é alguén do que, en última instancia, se pode prescindir. Só é unha estrela, é dicir, alguén que transmite a idea de que sen el non hai relato posible. Pero hai. Pasa que aínda non estamos convencidos de que o espazo que separa o primeiro do segundo lugar é irreal. Eu manteño a teoría –chamémoslle, se queremos, gilipollez– de que os personaxes secundarios son, secretamente, os protagonistas.