Remata o ERE do Santander con Galicia como terceira autonomía máis afectada
Banco Santander deu por finalizado o groso do Expediente de Regulación de Emprego que puxera en marcha o pasado mes de maio.
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 27/11/2019 | Actualizada ás 13:57
Banco Santander deu por finalizado o groso do Expediente de Regulación de Emprego (ERE) que puxo en marcha o pasado mes de maio como consecuencia das duplicidades derivadas da integración de Banco Popular e que supuña a saída de 3.223 traballadores --249 deles en Galicia--, segundo fontes próximas á negociación consultadas por Europa Press.
Deste xeito, Galicia é a terceira autonomía con máis marchas no Santander, só por detrás de Andalucía (398) e a Comunidade de Madrid (354). Así, séguenlle os 221 de Cataluña, 238 de Castela e León, 273 de Comunitat Valenciana e Murcia, 152 de País Vasco, 112 de Canarias, 127 de Castela-A Mancha, 81 de Estremadura, 130 de Cantabria e Asturias, 141 entre Aragón, Navarra e A Rioxa e 33 de Baleares. Ademais, oito empregados formaban parte de territorial virtual e catro do cualificado como grandes superficies.
En concreto, 3.030 persoas acolléronse de forma voluntaria a este proceso de reestruturación, o 99% do total, e 39 empregados saíron de forma forzosa, o que suma 3.069 traballadores. Deste xeito, aínda quedaría un perímetro de 154 persoas que está previsto que estean fose antes de xaneiro de 2020, data que o banco se marcou como prazo límite para concluír este procedemento.
A parte máis complicada deste ERE foi a que afectaba á rede comercial, que sufriu o 82% da reestruturación. O ámbito dos servizos centrais soportou o 17% dos despedimentos, algo máis de 500 persoas, e o da sede asumiu un 1%, menos de 30 empregados.
A MAIORÍA PROCEDE DE SANTANDER, NON DE POPULAR
Así mesmo, a desagregación das cifras apunta a que 1.028 saídas, é dicir, o 33%, foi de mulleres, mentres que os 2.041 restantes, o 67%, estiveron protagonizadas por homes. Ademais, a maior parte do ERE (62%) aplicouse no persoal de Banco Santander. O 38% dos despedimentos, uns 1.163 empregados, procedían de Banco Popular.
Doutra banda, o tipo de saídas estableceuse en 1.708 empregados ou o 55% do total mediante prexubilacións e 1.361 ou o 45% con indemnizacións. Para cubrir as extincións, Santander ofreceu aos empregados de entre 55 e 61 anos prejubilarse co 80% do salario pensionable ou co 75% máis o 60% do complemento voluntario, mentres que aos maiores de 62 anos propúxolles abonar o equivalente a 20 días por ano traballado, co límite dunha anualidade, e sen curmás.
O colectivo de entre 50 e 54 anos podía deixar a entidade co 60% do salario pensionable de seis anualidades e un tope máximo de 380.000 euros, sen desconto por desemprego e cun convenio especial coa Seguridade Social ata os 63 anos, actualizable ata un máximo do 3%. A este grupo tamén lle daba curmás por voluntariedad de 2.000 euros por cada trienio completo traballado, unha curmá adicional de entre 5.000 e 30.000 euros en función da súa antigüidade e outra de 15.000 euros.
En canto aos traballadores de 49 anos ou menos, ou os que teñan unha idade superior pero non acumulen 15 anos de antigüidade, as extincións viñan acompañadas dunha indemnización de 40 días por ano traballado, ata un máximo de 24 mensualidades. A este colectivo tamén se lle ofreceu curmás de voluntariedad de 2.000 euros por cada trienio de antigüidade e outras de entre 5.000 e 30.000 euros en función dos anos que levase no banco.
Este acordo, que se asinou o pasado 17 de xuño, foi subscrito polo 83% da representación sindical, despois de que a entidade presidida por Ana Botín xustificáseo como consecuencia do proceso de integración, unificación e racionalización das redes comerciais e estruturas intermedias de apoio ás mesmas entre os bancos Santander e Popular unha vez producida a absorción do último por primeiro.
