A guitarra de Pete e a culler de Hamilton
Tiña un poster de The Who no salón. Non estaba enmarcado senón pegado con blue tac, así era máis entrañable, así me gustaba máis. Non recordo un Hamilton no hall aínda que si teño unha Polaroid ¡podo comerme o mundo! Agora que Richard Hamilton é noticia pola súa flamante exposición no Reina Sofía de Madrid e a presenza da súa obra na completa homenaxe ao Pop do Thyssen, non quero falar de arte senón das 8 CONEXIÓNS entre Richard (patriarca do Pop Art) e Pete Townshend (guitarra e cerebro de The Who). Dúas bombas británicas, God Save The Queen!
Por O faro de Hopper - Leticia Pérez-Lafuente | Madrid | 06/07/2014
1. ACTITUDE: A partir dos anos 50 a humanidade asumiu que podía desaparecer en cuestión de minutos cun puñado de bombas. Había que exprimir o presente e temas como ‘I Can´t Explain’ ou ‘My Generation’ xunto a obras como a da tostadora de Richard expresan a súa rebeldía ante a sociedade de consumo e certas normas sociais obsoletas.
Que te suxire a tostadora sesentera de Hamilton?
2. POSUÍDOS POR Da Vinci : Ningún dos dous conformouse cunha etiqueta. Pete quería ser artista gráfico e estudou no Ealing Art College, onde coñeceu a John Entwistle (bajista en The Who). Pero ademais de músico, é editor, escritor e blogger. Pola súa banda Hamilton entregouse á pintura, ao collage, ao deseño, á fotografía e foi pioneiro na montaxe de instalacións e no feito de que un artista comisarase exposicións.
3. TECNOLOXÍA: Richard Hamilton foi un apaixonado de ordenadores e cámaras fotográficas. Fascináballe estar ao día e experimentar con eles como novos soportes artísticos. Pete Townshend esnaquizaba a súa guitarra contra os ampli ao final dos seus concertos. Sabías que Pete axudou a fabricantes como Schecter e Fender a deseñar guitarras máis resistentes? A casa Gibson teñen modelos aos que puxo o seu nome como a “Pete Townshend SG”
|
4. MARCA: A forma de tocar a guitarra de Pete, co brazo en aspa, chamado “o molinillo” converteuse na marca persoal de The Who, un grupo no que o talento multifuncional e o carisma do guitarra (Pete) eclipsaron o viril atractivo do cantante (Roger Daltrey). Pola súa banda Richard mantivo a súa independencia creativa. Non posuía unha marca pero era inconfundible. Non necesitaba pertencer a un estilo nin tivo inquietude por estar ben situado no mercado da arte do seu tempo.
5. O DIRECTO: Pete con The Who en directo supoñen unha descarga de calidade musical e emoción que só entendes cando o vives. ¡Colosal! Richard Hamilton fixo arte do directo, das instalacións, obras que podes experimentar desde infinitos puntos de vista... Recordade...o poder do presente.
No centro, vinilo "Tommy" ópera rock. 19698. A MUECA: E digo “mueca” en lugar de “xesto”. Tanto Pete como Richard tiñan rostros singulares, larguiruchos de face, con prominentes narices e bocas moi expresivas. Tamén sabían xogar con esa fisionomía para lanzar mensaxes irreverentes, burlóns, declaradamente sexuais e de honorable concentración. Nas Polaroids Hamilton dáo todo, no escenario Pete acéndese e esta chama vai in crescendo.
Pete
Richard...E O PUNTO DE ENCONTRO: Sabías que Richard retratou a Pete para a portada de ‘Face Dances’ (o primeiro disco do grupo trala morte da súa emblemático batería Keith Moon)? Ademais tamén deseñou ‘The White Album’ de The Beatles e tivo unha estreita relación estética con Bryan Ferry e Roxy Music. Pero imos xa coa CULLER: Richard adoitaba facer sopa, si señor, SOPA (como as Heinz da portada do ‘Sell Out’ de The Who). Hamilton mesturou ingredientes e removeunos en todas as direccións para crear unha nova forma de facer e sentir a creación artística. E de paso, comeuse a vida. Richard, falecido en 2011, gustaba de comer no Bulli, outro dato que apoia a miña teoría de que soubo valorar o poder dunha culler.
Carátula interna de 'Sell out', á que El Faro de Hopper engade "A Culler de Hamilton"
Portada de 'Face dances' 1981*Grazas ao Museo Reina Sofía é ao Museo Thyssen pola súa axuda neste artigo. Leticia Pérez-Lafuente 'El faro de Hopper' é un espazo para gozar da arte e explorar a comunicación das marcas que forman parte da nosa vida. Leticia Pérez-Lafuente Suárez anímavos a descubrir que hai detrás dun cadro ou dun logo. Natural de Vilagarcía, realizou os seus estudos de xornalismo entre Madrid e Italia. Traballou no Faro de Vigo e as emisoras COPE e SER en Vigo. Actualmente reside en Madrid onde, tras especializarse en Consultoría de Comunicación, traballa para Heineken España e Leroy Merlin entre outras marcas. Publica habitualmente na revista Madrid Histórico e continúa a súa formación en estratexia de comunicación e arte. Visita el blog www.elfarodehopper.com / Facebook: El faro de Hopper / Twitter: @FaroHopper Máis artigos de Leticia Pérez-Lafuente aquí. |
O faro de Hopper é un espazo para gozar da arte e explorar a comunicación das marcas que forman parte da nosa vida. Leticia Pérez-Lafuente Suárez anímavos a descubrir que hai detrás dun cadro ou dun logo. Natural de Vilagarcía, realizou os seus estudos de xornalismo entre Madrid e Italia. Traballou no Faro de Vigo e as emisoras COPE e SER en Vigo. Actualmente reside en Madrid onde, tras especializarse en Consultoría de Comunicació, traballa para Heineken España e Leroy Merlin entre outras marcas. Publica habitualmente na revista Madrid Histórico e continúa a súa formación en estratexia de comunicación e arte.
Faro de Hopper
