Pasou o día,pasou a romaría; e de hoxe nun ano. O dito repítese unha e mil veces cun certo aquel de tristura; tantas como festas se celebran durante o ano en Galicia. As máis delas cunha programación rotineira, sen ningún interese ou singularidade que as faga merecentes das atencións dos que buscan nelas a nota de orixinalidade. A falta de imaxinación da que fan gala os seus organizadores vai parella coa desmedida voracidade dos que miran nelas unha fonte inesgotable para faceren negocio. Refírome a esas empresas de espectáculos que ofrecen orquestras e atraccións desgaleguizadas.
Leva aos xulgados de Pontevedra á pasteira por "impedir o lexítimo exercicio de manifestación".
O ex eurodeputado nacionalista sumouse ao líder de En Marea para entoar, caravel en man, o himno da revolución portuguesa. Villares defendeu o goberno e os logros de Martiño Noriega na capital galega.
A conmemoración do aniversario do estreno do Himno Galego celebrado o 20 de decembro de 1917 no Teatro do Centro Galego d´A Habana, tráeme vellas lembranzas, que, malia o tempo transcorrido, teñen para min un especial significado polas impresións que me causaron, e pola transcendencia social e política que tiveron.
A cantante, que estes días está de moda por poñer letra ao himno español, tamén fixo as súas incursións na lingua galega.
Nunha declaración institucional, destaca que desde hai 110 anos, o himno e a súa música representan parte de Galicia.
Pascual Veiga púxolle música a un fermoso poema de Eduardo Pondal que falaba da “nazón de Breogán”.
GC 2019
Séguenos
