Galicia necesita modificar a súa matriz económica e social. As políticas neoliberais aplicadas dende o inicio da vida autonómica, foron afondando un modelo económico anacrónico, que non pode dar resposta ás necesidades actuais, dunha sociedade que se ve inmersa na desilusión e a falta de proxecto de país.
A pesar das constantes loitas e mobilizacións sociais, Galicia aínda non puido crear un suxeito social capaz de encarar as transformacións socio económicas que necesitamos.
A vía democrática de rebelión social, no marco da participación electoral da esquerda, pode ser un paso moi importante para a construción dun amplo movemento político, cultural e social, artellador de políticas avanzadas, que modifiquen as actuais estruturas políticas e económicas.
Para iso é necesario combinar dialécticamente a participación electoral e o exercicio de gobernar, coa articulación dunha forza social extra-parlamentaria que sexa capaz de crear poder popular e defender as políticas do goberno que se constitúa, cun claro programa nacional e de esquerdas.
Derrotar o PP tamén debe significar gobernar Galicia dende a esquerda, cun programa de goberno onde tamén estean presentes os máis importantes axentes sociais, dispostos a realizar as grandes transformacións que requiren esta etapa concreta. Especialmente débese incluír nun pacto de goberno ás centrais sindicais, os sindicatos agrarios e o movemento cidadán.
A etapa anterior do goberno bipartito, é unha clara experiencia do que non debemos volver repetir. Foi moi común que a esquerda chegase ao goberno e se deixase marabillar polo poder. Exemplo hai por centos. Ofrecían a posibilidade dun cambio e remataban aceptando as regras de sistema. Baixo a óptica do posibilismo, estes gobernos remataban limitándose a realizar "unha boa administración" ou lavándolles a cara a estas institucións que están podres e feden a corrupción.
A pesar desta experiencia frustrante que foi o bipartito, é posible gobernar doutro xeito e hai outra maneira de facer as cousas, podemos desenvolver unha verdadeira política de esquerda, e como exemplo temos importantes experiencias populares que se están a dar en América latina.
Esta crítica ao bipartito non significa que os mesmos actores políticos coas novas organizacións emerxentes como a Alternativa Galega de Esquerda non poidan constituírse nun novo goberno.
Como sinala a pensadora arxentina–galega Isabel Rauber "A única perspectiva e ancoraxe de fortaleza dos gobernos populares radica na súa profunda e crecente articulación cos pobos, cos actores sociais, contraendo de conxunto mecanismos que acurten as distancias entre representación política e protagonismo social".
Como sinalei no inicio do artigo a principal tarefa é gañarlle a dereita co obxectivo de gobernar o noso país.