Os problemas laborais e de xestión de La Voz

Visto para sentenza o xuízo contra o xornal coruñés polo despedimento da secretaria de dirección. La Voz alega problemas económicos a pesares de que as perdas foron de 3,5 millóns, a maior parte para indemnizar as baixas dos traballadores.

Por Galicia Confidencial | A Coruña | 10/10/2012 | Actualizada ás 11:55

Comparte esta noticia

Ven de celebrarse a vista oral do xuízo polas dúas denuncias presentadas por unha das secretarias de dirección de La Voz de Galicia SA, Isolina Patricio, que reclama despedimento nulo e acusa aos responsabeis do xornal de acoso laboral. A vista, que se prolongou máis de cinco horas, tivo lugar este martes día 9, no Xulgado do Social número 2 da Coruña.

Xosé Luis Vilela, director de La Voz de Galicia
Xosé Luis Vilela, director de La Voz de Galicia | Fonte: lavoz.es

A traballadora recibiu a notificación do despedimento en xaneiro deste ano, despois de rexeitar doce meses antes unha invitación verbal da empresa para pactar a súa marcha cunha indemnización de 76.000 euros. En paralelo, segundo a denunciante, desde o 2007 foi vítima dunha progresiva marxinación profesional, de xeito que pouco a pouco foi reconvertida nunha especie de ordenanza de redacción.

Pola súa banda, durante a vista o director do xornal, Xosé Luis Vilela, e a directora de relacións laborais do Grupo Voz, María Velázquez, negaron as acusacións alegando que os problemas entre a traballadora e a empresa da traballadora serían froito de que ela non superou a morte do seu home (ocurrida no 2002, cinco anos antes de que comenzara o acoso laboral denunciado), o que segundo os responsabeis do xornal sumiu á viuva nunha depresión que aínda hoxe non tería superada.

Razóns económicas

Nembargantes, en paralelo e durante a vista, a empresa tamén xustificou o despedimento por razóns económicas derivadas do descenso das ventas e dos ingresos por publicidade que acusa o rotativo. De feito, esa é a única causa que figura na notificación que no seu día recibiu a traballadora.

Pola súa banda, as cinco testemuñas que aportou o avogado da denunciante coincidiron en que si se produciu un proceso de marxinación presuntamente  premeditada e planificada. Con anterioridade a súa fichaxe por La Voz de Galicia en 1985, Isolina Patricio exerceu como secretaria de dirección da refinería coruñesa de Petrolíber (hoxe Repsol). 

O xuízo de onte tiña especial significado para o Grupo Voz e tamén para os traballadores debido a que a denunciante foi unha das dúas personas de máxima confianza de catro directores consecutivos do xornal, ao mesmo tempo que exercían de coordinadora da relación administrativa entre a dirección da redacción e o editor, Santiago Rey Fernánez-Latorre, ou ben o seu fillo Emilio Rey Berguer, que substituíu ao primeiro a finais dos noventa e ate o 2001, cando foi expulsado da empresa polo seu pai.

Durante o xuízo quedou probado que o despedimento adoleceu de varios erros procedimentais, entre os que destaca que fora comunicado durante unha baixa por enfermidade da traballadora, motivo polo que o seu avogado solicita a nulidade.

Paradoxa económica

Con relación ás razóns económicas para o despedimento que alega a empresa, as cifras expostas durante o xuízo demostran que dos 3,5 millóns de euros de perdas que declarou o xornal durante o 2011, 2,5 millóns corresponderon ao custe dos acordos por baixas voluntarias que acadou a sociedade con numerosos traballadores durante ese ano, no marco do proceso de recurtes de plantilla que aínda hoxe non está pechado.

O despedimento da secretaria de dirección e das chamadas “baixas incentivadas” rexistradas no que vai do 2012 (nas que aos empregados se lles ofrece una indemnización, ou alternativamente ir a xuízo por despedimento) se deben a que no acordo asinado pola empresa e o comité dos traballadores para o período 2009-2012, ambos os dous incluídos, figura unha claúsula pola que a empresa pode rachar co compromiso de non facer despedimentos no caso de que as perdas superaran os 3 millóns de euros durante o 2011; exercicio no que o déficit superou ese límite debido a que o 71% das perdas declaradas foron froito, paradoxalmente, do custe dos acordos acadados para reducir plantilla.

O xuízo quedou visto para sentenza, que fontes xurídicas estiman que se fará pública antes de rematar este mes.

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta
Comentarios 53 comentarios

22 José P. Martínez

Se Vocento merca a Voz, recuncará Bieito Rubido?

1 Meigas fóra!

Saca de aí, saca de aí.

2 José P. Martínez

"Meigas fóra", non o preguntei porque o desexe, senón porque é posible e faime moita gracia. Os traballadores da Voz parecen peóns dunha factoría do terceiro mundo.

21 X. Lavandeira

Mi ma! Visitade http://exvoz.canalblog.com/ pois xa se fala de que Rey estaría a negociar a venda do xornal. Non o aseguran, pero o que contan ten base porque Rey non se fala cos seus fillos e a bioloxía non perdoa.

1 Xerardo Agrafojo

É moi probable que sexa a única saída para a Voz. Foi unha magoa que pai e fillos non se entenderan porque o xornal pode acabar en mans alleas a Galicia, con independenza da liña editorial.

20 José P. Martínez

O blogue ExVoz reinicia a publicación de textos. Segundo din os ex traballadores, o xuízo polo despido da secretaria do director ten consecuencias negativas para os xestores do xornal. Polo de pronto, dubido que lles guste o reinicio das actividades de ExVoz: http://exvoz.canalblog.com/

19 Mercedes G. H.

¿Y los trabajadores de la Voz? En una procesión de caladiños.

1 Antonio

1 Pues efectivamente, da la impresión que la gran mayoría van en una procesión de "caladiños". A decir de 4 de las cinco personas que testificaron en el juicio (2 trabajadores de La Voz, una que causó baja voluntaria, y otro que fue invitado a "desvincularse"), manifestaron que era "vox populi" dentro de la redacción el cambio de actitud de Isolina en los 4 últimos años era MANIFIESTAMENTE RECONOCIBLE. El quinto testigo, dejó claro cuáles eran las labores de una secretaria de dirección en los años que él fue director. En ningún caso entre sus múltiples funciones estaban las de servir de camarera y atender la centralita del periódico. Sigue…

2 Antonio

2 Al acoso que la sometió la Voz, única responsable del mismo, hay que sumar la ayuda inestimable de sus compañeras en la secretaría de dirección. Esto último no lo digo yo, lo dicen distintos documentos presentados como prueba en el juicio. A estas dos ex compañeras y otros más, cabe decir eso de: "Arrieros somos y en el camino nos encontraremos..." La intervención del Director de La Voz, Sr. Vilela, no rozó la prevaricación, la sobrepasó con creces, al firmar un documento y afirmar ante la juez, que Isolina solicitó el horario de mañana para atender a su marido enfermo. El Sr. Vilela en esas fechas aun no era director y este horario fue impuesto por la dirección anterior y, para más inri, el marido de la secretaria aun no había enfermado. Hubiese sido más fácil, en vez de mentir como un bellaco, que le preguntase a su antiguo subdirector de Organización. Sigue…

3 Antonio

3 Siendo importante la falsedad del Sr. Villela en el punto anterior, aún lo es más que se prestara a utilizar la muerte del marido de la secretaria para defender los intereses de La Voz. Mayor bajeza no cabe. Permítame el Sr. Vilela, y esto se lo digo yo, nunca lo dirá su ex secretaria, la preocupación que esta tenía cuando Vd. sufrió el infarto en Santander. Está claro que los sentimientos no son recíprocos y los valores humanos tampoco. Sigue…

4 Antonio

4 Por otro lado, llama la atención que la directora de recursos humanos, María Velázquez, después de jurar ante el tribunal que diría la verdad, afirmara que los trabajadores de La Voz tienen acceso al correo electrónico del periódico desde sus casas. Sólo la ignorancia o mala fe, pueden provocar este comentario ya que está prohibido por las normas del periódico. Solo en casos excepcionales cuando el director lo pide, se concede un permiso especial para acceder a la cuenta del periódico. Solo los directivos y excepcionalmente algún periodista gozan de este privilegio. Sigue…

5 Antonio

5 Por otro lado, su otra gran mentira fue manifestar que en La Voz si observan o tienen constancia de algún tipo de acoso hacia un empleado, actuarían de inmediato. Obviamente, su ceguera es manifiesta. El Pool de Secretarias, quedó claro que no existe, a no ser en la mente calenturienta de los directivos presentes en el juicio. Sorprende su contradicción a la hora de enumerar sus componentes; para unos lo componen 4, y para otros 8 secretarias, ni siquiera pueden concretar su fecha de creación. La realidad, es que ese pool no es ni más ni menos que una secretaria baja de Presidencia para hacer las labores de la secretaria despedida. A esta última, le deseo mejor suerte con sus dos compañeras.

6 Antonio

Y 6. No tiene desperdicio alguna el interrogatorio al que fue sometido el médico por parte de la abogada de la empresa, a toda costa intentó cambiar el dictamen del médico, cosa que no consiguió. Aquí también queda clara la ceguera de La Voz, pues machaconamente intentó dejar como ‘trastornada’ a la secretaria después de la muerte de su marido. A estos lumbreras, no les vino la luz hasta pasados diez años del fallecimiento.

7 Félix Soria

Subscribo todo, ¡todo!, o que din Antonio.

8 Félix Soria

Esquecinme: Cando a directora de recursos "humanos" de La Voz o teña a ben e dispoña de tempo, pode chamarme por teléfono, ¡cando queira! --na segredaría de dirección do xornal teñen o meu número--, e lle subministrarei datos concretos e moi precisos de como se practica o acoso e mesmo a denigración profesional desde hai xa varios anos. Por riba, podo explicarlle máis cousas, que evitarei dicir por respeto aos meus ex compañeiros, pois O ÚNICO BO QUE LLE QUEDA AO XORNAL SON OS TRABALLDORES (exactamente, a inmensa maioría deles). O resto, empezando polo "staff", é unha historia para non durmir.

18 Reivindicación

Dereito á eutanasia para 'La Coz de Malicia' xa!