O tempo para que prospere unha Europa partida, sen corazón social, onde o Sur será sometido aos intereses da troika para logo...quen sabe? ser expulsados de Europa unha vez colmada a cobiza dos axentes ultraliberais?
Resulta curioso comprobar o seguemento que teñen as palabras da kaiserina. E o pouco que o teñen as de economistas como Stiglitz, Krugman, Navarro, Torres ou Garzón, ou o nulo seguemento que se lle fixo ao manifesto de economistas europeos aterrados.
A austeridade neoliberal é unha auténtica estafa. Ou roubo a garavata armada.
Estes si que son os violentos. Non os que ousamos chamar as cousas polo seu nome. A violencia é permitir que milleiros de persoas se queden nas rúas, sen casa, e atados a unha débeda hipotecaria. Os bancos, que recibiron millóns das arcas públicas -isto é, millóns dos impostos do pobo, que deberan reverter en afortalar os servizos públicos e avanzar no desenvolvemento social de Galicia e España- son simples executores da violencia capitalista.
A violencia non é que se diga que imos a polo PP, a parar as súas políticas destrutivas.
A violencia é ollar como se desmantela todo o sistema de protección social e como se externaliza a pobreza para que a caridade supla ao que deben ser dereitos inalienables. Que as persoas non podan comer con garantías día a dia: iso é violencia! Que 80.000 nenos e nenas vivan empobrecidos: iso é violencia!
A violencia é ver como cada vez máis persoas, por moito que sociólogos afins ao sistema o relativicen e minimicen, deciden poñer fin ao padecemento cotián que representa vivir coa espada de Damocles sobre o pescozo e co fume abafante do mañá que presaxia que todo pode ir a peor.
A gran canallada capitalista e ultraliberal asoma sempre pedindo máis ao pobo. Ás veces, para calmarnos, minten: unha ministra aventuraba, de forma absurda, que chegaba xa a fin da crise. E agora, non vaia a ser, Feijóo, empregando metáforas climáticas, di que até o 2015 non se verá o (seu) horizonte: o do triunfo do capitalismo. A Kaiserina aínda vai máis lonxe e proxéctanos ao 2017 ou máis. Todos estes anos serán máis do mesmo: austeridade ultraliberal, isto é, padecemento, recortes de dereitos; traballos mal remunerados e xornadas escravizantes; pagar máis por servizos que deberan ser universais e gratuitos, servizos cada vez máis privados e menos públicos, etc...., mentres uns poucos seguen acumulando beneficios.
Que queren que fagamos ante a violencia capitalista? Calar e resignarnos? Lévana clara. Terán que escoitarnos. E será nas rúas e no parlamento onde teñamos que traballar duro para que cese a violencia capitalista.