Un patio de vecindade

Desta maneira o  Parlamento de Galicia  estase a convertir nunha xaula de grilos, cuestión   que en nada beneficia ó pretíxio da institución.  Ate agora, soamente Beiras tiña o atrevemento de contestar con verbas grosas que, non exentas de razón, a poucos lles gustaban pois, podíase dicir o mesmo sen entrar no exabrupto permanente e na espantada para dar a nota. Pero o estilo de cada quen e un signo de personalidade, e pódelle  gustar a un sector minoritario da sociedade pero, á gran maioría danlle arrepios cando nunha institución se chega ó insulto e se fuxe da boa forma de comportarse verbalmente.

 

O acontecido recentemente no pleno parlamentario  entre Feijoo  e o voceiro do BNG non resulta  ilustrativo nin positivo. Mais ben todo o contrario. Que o presidente  lle chame tonto útil á política do BNG resulta insultante e mesmo despreciativo e molesto. Pero tamén chama a atención que o Sr. Jorquera lle entre ó trapo e  arremeta contra o presidente con outro insulto, podendo quedar como un cabaleiro pedindo que se retirara esa ofensa, e punto. Comprendo o cabreo, pero a un insulto non se lle contesta con outro.

 

Lamentable espectáculo o que dá un goberno que se chulea da oposición;   que a ningunea e se rí dela. Con iste panorama a política nesta terra está a tomar visos de traxicomedia barata, onde se fala de todo e se banaliza sobre os graves problemas que temos como sociedade.  E cada día que pasa,  o lugar da soberanía dos galegos, aseméllase máis a un patio de vecindade ou a un programa de televisión rosa onde se fala das intimidades  e se insulta permanentemente.  Entendo que a oposición está desesperada polas cacicadas, recortes sociais , privatizacións  e amaños que se fan dende o poder; que está desnortada e non lle ve saída nin futuro ó país.  Pero mentres ninguén  ofreza unha alternativa crible  e sería para gobernar esta terra, seguirán no poder os mesmos, aínda que estén sinalados por mil casos de dusosa legalidade. E Galicia seguirá   camiñando   sen esperanza e  seguirá a ser gobernada polo grupo político   que, á vista dos cidadáns, apareza como  o máis unido, aínda que esté cheo de corruptelas e cacicadas. 

 

Pero iste país é o que  é,  e conforme temos un goberno que xestiona unha  televisión que soamente  pon programas  chabacanos e de festa permanente, adornada con merengues e meneos de cadeiras, para debuxar unha realidade distinta a real,  no noso parlamento discútese e insúltase,  fuxindo dunha maneira burda do  acontecer diario.   

Tristura , ó ver que unha institución onde está a representada a vontade dos cidadáns, aparece diante todos como un bar ou unha tasca onde impera o insulto, sin que presidenta o corte de raíz.

 

En fin, necesitamos que os insultados non lle entren ó trapo ós que insultan, e que urxentemente se adiquen, con ánimo serio, a crear unha alternativa programática  de goberno para, democráticamente,  apear do poder ós que destrúen esta terra.