Ecoloxistas tras 20 anos do 'Prestige': "As persoas tiveron máis risco do que se pensa"

Cando están a piques de cumprirse 20 anos da catástrofe do 'Prestige', -- ocorrida o 13 de novembro de 2002 fronte á costa galega-- organizacións ecoloxistas e responsables municipais difiren, en declaracións a Europa Press, sobre os efectos que aínda poidan persistir na costa galega.

Dous dos rexedores de localidades consideradas como 'zona cero' nese momento, o de Muxía e a alcaldesa de Camariñas, inciden en que a costa está recuperada, mentres que desde Arco Iris, Greenpeace ou Ecoloxistas en Acción aluden, máis, para os efectos que non se poden percibir tan facilmente.

Desde Arco Iris, o seu representante, Francisco Lueiro, considera que as zonas se recuperaron "rapidamente". Ao fío diso, alude a estudos que apuntan ao feito de que, por este e outros sinistros anteriores, creásense na zona "unhas bacterias resistentes que devoran o petróleo".

Pero a maior parte desta recuperación, atribúea ao labor dos voluntarios pola "resposta social tan importante". A ela, refírense tamén desde Greenpeace, cuxo coordinador en Galicia, Manoel Santos, remarca que entón se tiñan que ter en conta non só as consecuencias ambientais senón tamén os efectos sanitarios daqueles que recollían o fuel sen medidas de protección.

AVALIACIÓN COMPLETA

"As persoas tiveron máis risco do que se pensa", apunta a este respecto. En canto á costa, sostén, pola súa banda, que faltou unha "avaliación completa" de toda ela para concluír, sen marxe de dúbida, que está recuperada na súa totalidade. "Hóuboos por parte de científicos, pero segundo as súas áreas".

"Pero non se fixo todo un relato", engade, aludindo, entre outros, á base da cadea trófica ou os invertebrados. "Si se estudou as especies marisqueiras", precisa, en contraposición. Por todo iso, considera "moi difícil" determinar o efecto real, aínda que destaca, no entanto, a capacidade de recuperación do mar e máis 20 anos despois.

Cristóbal López, de Ecoloxistas en Acción -- organización que o día 13 estreará un documental sobre a catástrofe -- pregúntase "que é recuperar?" ante a cuestión de se se pode dicir con rotundidade que 20 anos despois xa non quedan efectos desta catástrofe. "O peixe escapa, pero non o que non se pode mover", afirma para citar como exemplo as lapas.

Por iso, considera que "non é unha recuperación do todo". "Parece que con diñeiro e coa tecnoloxía resólvese, pero non é así, hai especies en perigo de extinción e outras desapareceron", remarca.

PROMESAS

Á súa vez, responsables municipais de concellos considerados como 'zona cero' na catástrofe do Prestige consideran, pola súa banda, que a costa se atopa recuperada. Mentres, céntranse máis nos aspectos positivos que nos negativos, en relación nun caso á importancia do turismo e no outro aos danos ambientais rexistrados no seu momento.

O alcalde de Muxía, Iago Toba, que cando se produciu o accidente tiña 15 anos, recoñece que o sinistro marítimo marcou un "antes e un despois", aínda que precisa que, máis aló das chamadas que reciben de medios de comunicación con motivo dos aniversarios, na localidade non se fala normalmente diso.

"Pasa moi desaparecido", sostén. Do ocorrido, apunta á catástrofe ambiental que supuxo no seu momento unha vertedura de cru que provocou un dos maiores desastres ecolóxicos en España e á repercusión que tivo na actividade pesqueira, pero alude a outros aspectos como a maior actividade turística co paso dos anos. Aínda que con dificultade e tras unha loita, admite, de anos, cita a inauguración recentemente do Parador de Muxía.

Respecto da incidencia no sector pesqueiro, desvincula o descenso de actividade nestes momentos co ocorrido entón. "Houbo unha rexeneración importantísima", sinala sobre as especies e vinculando o menor número de barcos con cuestións como as decisións a nivel de política comunitaria.

Con todo, incide en que aínda quedan aspectos por cumprir con este concello, entre os que apunta á conexión por autovía. Das promesas, asegura que "a única é o parador, un símbolo significativo", aínda que lembra os anos que tiveron que pasar para que "arrincase este proxecto". "Preferiamos que non existise a catástrofe, pero a xente adaptouse e sacou o positivo, máis que a parte negativa".

AXUDOU O "MAR BRAVO"

Pola súa banda, a alcaldesa de Camariñas, Sandra Insua, coincide en que a costa está "limpa" o que vincula en parte co "mar bravo" propio da Costa da Morte, así como a axuda recibida no seu momento coa 'marea' de voluntarios.

Destaca, entre outras cuestións, a mellora en canto a medios de salvamentos. "Como o remolcador 'Don Inda'", cita como exemplo. No caso de Camariñas, asegura que nestes momentos é "un dos poucos concellos que incrementa embarcacións" co pase da actividade de pais a fillos.

Labores de limpeza de chapapote | Fonte: Europa Press