Carta de Critias a Terámenes (VI). Saqueo dos oligarcas

Hai manifestacións e  enfrontamentos coa  garda da orde pública. A orde dada ao Máximo Maxistrado de amnistiar  a un grupo de persoas é considerada unha afronta ao  Estado de Dereito e unha vantaxe nas pretensións da oligarquía máis poderosa da Republica para  crear o seu propio estado. E é que a  oligarquía máis poderosa da Republica leva dirixindo á súa antollo este estado desde  hai 150 anos ininterrompidos; eles crearon  fame e miseria durante xeracións, e implantaron todas as ditaduras que existiron. Pero  o pobo é moi olvidadizo  e está  moi confuso; un exemplo é que o xefe político da facción vencedora está protexido, apoiado e gornecido nunha capital estranxeira  polas potencias da contorna e ninguén repara niso. 

 

Os pactos lucrativos entre as oligarquías, ben coñeces  amigo Terámenes,   non son aireados ao pobo. Só unha  parte transcendeu, a máis insignificante, creando moita alegría, alboroto dicharachero, festas e ilusións  nunhas faccións  da poboación, e indiferenza  e gran malestar na parte restante do pobo.

 

Durante décadas as oligarquías urdieron un plan consistente en difundir e implantar o Escepticismo e Presentismo  Filosófico. Hoxe gran parte dos cidadáns aceptan a imposibilidade de lograr a  Verdade Obxectiva. Moitos cidadáns aceptan que todo é opinable, discutible, como o ben e o mal, o xusto ou o inxusto, o belo e feo, ou o ben público e ben común.  Por iso, isto é o incrible amigo Terámenes, todo queda ao dispor da  libre vontade dos oligarcas, que ao non estar sometidos a ningún mandato imperativo  fan e desfán  á súa libre vontade e interese económico. Ao sorteo de cargos entre a súa clientela, o seu actual simonía e nepotismo    chámano “xogo democrático”. 

 

Os oligarcas destas terras están moi satisfeitos da educación imposta ao pobo; conseguiron lear os bártulos pasando do  concepto  Ben Común ao  Interese Xeral, concepto  bancario de subtracción e acumulación  de capital. E ao interese xeral co seu simonía e nepotismo   chámano como antes indiqueiche “xogo democrático”. Esta é a   transustanciación que realizan as oligarquías. 

 

Os cidadáns prexudicados pola imparable mobilidade social decrecente ao aceptar o Escepticismo e Presentismo Filosófico non son capaces de entender os motivos do seu crecente empobrecemento e aceptan voluntariamente a servidume. 

 

Os oligarcas teñen un exército de demagogos  que realizan  un excelente labor excitando as mentes dos cidadáns. Moi poucos demagogos perciben diñeiro, a maioría faio por crenza. Aventureiros e aduladores, lograron implantar  a fantasía de que o pasado e o futuro nada representaba, decidíase atendendo aos intereses presentes da oligarquía, e ao non existir valor algún, ao ser todo discutible, todo era cambiable e mudable. Inxenuamente o pobo asumiu que todo iso era “Progreso”.  A dilixencia, caridade, xenerosidade e humildade foron expulsadas pola preguiza, a envexa, a avaricia e a soberbia. 

 

 Hoxe unha parte do pobo asiste á consecuencia lóxica do