Iván Ferreiro reivindica a evolución constante como motor da súa música

Iván Ferreiro leva décadas navegando polo universo musical co rumbo marcado pola honestidade e a experimentación. Desde a súa etapa con Los Piratas ata o seu último disco en solitario, Trincheira Pop, o músico de Nigrán consolidou unha carreira onde cada álbum é unha nova etapa vital, máis que unha estratexia artística.

Nunha recente entrevista, Ferreiro explicou que evita repetir fórmulas, non por cálculo, senón porque "non me resulta estimulante mirar atrás e facer a mesma canción". Para el, a diversidade sonora e a evolución persoal son inherentes á creación musical: cada obra responde a unha etapa distinta da súa vida e tenta responder, directa ou indirectamente, á pregunta esencial: "Quen son?"

As súas letras, con temas recorrentes como o amor, o desamor ou a perda, son vehículos para indagar na identidade, e así o deixa ver ao falar do seu último disco: "En Trincheira Pop intento contar por que son así, e aceptar mesmo as partes que non me gustan de min". Esa aceptación é, para el, unha forma de madurez: perdoarse os erros, asumir a imperfección e recoñecer que o bo e o malo conviven en equilibrio.

"Todas as cancións teñen as mesmas doce notas", lembra Ferreiro, recoñecendo que o que realmente cambia é a forma de contalo co paso dos anos. "Con 20 anos contaba as cousas dun xeito, con 30 doutro, agora que teño 55, necesito contalas como son hoxe para min".

A FORZA TRANSFORMADORA DO DIRECTO

Os concertos son, para o músico galego, un espazo vivo, onde cada tema evoluciona por si mesmo. Segundo conta, as cancións "cambian porque o público reacciona de maneiras distintas" e iso permítelle reinterpretalas cada noite, afastándose de versións fixas e dándolles nova vida.

Ferreiro distingue a intensidade íntima das salas pequenas da enerxía dos grandes festivais, pero admite que prefire espazos onde a conexión co público sexa máis directa: "Gústame cando a xente pecha os ollos e escoita. Permíteme tocar dunha forma moito máis libre".

Eses momentos de silencio compartido, nos que o público canta para dentro, son, di, os que lle dan sentido á música. "Ás veces unha canción lenta que pensabas que non funcionaría en directo convértese nun dos momentos máis potentes do concerto".

SOÑOS, PAUSAS E FUTURAS COLABORACIÓNS

Ao longo da súa traxectoria, Iván Ferreiro compartiu escenario e estudo con moitos nomes coñecidos. Pero non pecha a porta a colaboracións sorprendentes: entre risas, confesa que lle gustaría cantar 'Mariñeiro de luces' con Isabel Pantoja, ou mesmo escoitala cantar o seu xa clásico Turnedo.

No presente, o galego atópase nun momento de pausa creativa, deixando que as ideas se desenvolvan sen presión. Aínda que avanza que ten unha nova idea entre mans, prefire non adiantar nada ata que estea máis madura: "Cando teña algo definido, contareicho".

Iván Ferreiro continúa fiel ao seu principio de non acomodarse, de facer do cambio unha forma de vida e da música un espello da súa transformación. Sen medo a recoñecer as súas sombras nin a explorar novos camiños, o artista galego mantén a súa esencia intacta: contar quen é, sen deixarse encadrar, e facelo sempre desde a verdade.