“Cada pardal co seu igual”, “cada cal co (do) seu igual” ou “cada romeiro co seu compañeiro”, equivalentes a “cada ovella coa súa parella”

Para expresar a opinión de que resulta conveniente que unha persoa convén estableza as súas relacións sentimentais ou de parella con alguén da súa mesma categoría ou escala social, e por extensión con quen teña uns gustos e xeitos de pensar semellantes, en castelán adóitase empregar a paremia cada oveja con su pareja, paremia esta que, a partir dese contido orixinal, foi ampliando horizontes de uso ata ser fundamentalmente empregada hoxe para recomendar que cadaquén debe tratar cos seus iguais, e mesmo para recomendar que cada persoa se xunte con aqueloutra(s) que mellor lle acaia(n), que lle resulte(n) máis agradable(s), etc...

Mesmo tamén non é raro o uso da dita paremia para dar a entender (sobre todo en xogos de carácter didáctico e/ou adiviñatorio) que nun conxunto de varios entes heteroxéneos se deben procurar, a xeito de relación dun respecto doutro (isto é, de relación de parella), aqueles que presentan unha determinada ligazón ou afinidade entre eles.

Cada oveja con su pareja

{= 1. Paremia con que se dá a entender que resulta conveniente que unha persoa convén estableza as súas relacións sentimentais ou de parella con alguén da súa mesma categoría ou escala social, e por extensión con quen teña uns gustos e xeitos de pensar semellantes. 2. Por extensión, paremia con que se manifesta que cadaquén debe tratar cos seus iguais, e mesmo coa que se recomenda que cada persoa se arrime a aqueloutra(s) que mellor lle acaia(n), que lle resulte(n) máis agradable(s), etc. 3. Paremia con que se manifesta que cada persoa se xunte, para a actividade de que se trate (baile, situación á hora de se sentar a unha mesa nunha comida, etc.) con quen é a súa parella ou fai as veces, nese momento, da súa parella. 4. Paremia con que se dá a entender (sobre todo en xogos de carácter didáctico e/ou adiviñatorio) que nun conxunto de varios entes heteroxéneos se deben procurar, a xeito de relación biunívoca dun ente respecto doutro (isto é, de relación de parella), aqueles que presentan unha determinada ligazón ou afinidade entre eles.}

Cada ovella coa súa parella

Cada pardal co seu igual

Cada cal co seu igual # co do seu igual

Cada romeiro co seu compañeiro

Cada par co seu par

[E MAIS]:

Cada cal co seu cada cal

Cada cal para (o) seu igual

Ex. (3): ¡Vamos, chicos, cada oveja con su pareja, que empieza la música y vamos a mover el esqueleto!

¡Vamos, rapaces, cada ovella coa súa parella ‡ cada pardal co seu igual ‡ cada cal co (do) seu igual ‡ cada romeiro co seu compañeiro ‡ cada cal co seu cada cal, que comeza a música e imos gastar pista!

Ex. (4): En esta última actividad deberán unir con flechas cada oveja con su pareja, es decir, cada imagen con aquella otra con la que guarda relación, y explicar la misma.

Nesta última actividade deberán unir con frechas cada ovella coa súa parella ‡ cada pardal co seu igual ‡ cada cal co (do) seu igual ‡ cada romeiro co seu compañeiro ‡ cada cal co seu cada cal, é dicir cada imaxe con aqueloutra coa que garda relación, e explicar esta.

● Tamén, en contextos, incidindo nesta liña de pensamento:

Todas las aves con sus pares

Todas as aves cos seus pares

● E inda, só en contextos, máis ou menos nesta liña (e probablemente non axeitadas en practicamente ningún contexto para o terceiro dos usos ou “acepcións” expresados):

Cada ovella co seu año # co seu fato && Cada macho co seu cacho && [E MESMO, PROBABLEMENTE ASOCIADA A REXISTROS MÁIS FAMILIARES]: Cada can co seu amo

NOTA:

As expresións galegas están tiradas das seguintes fontes:

- Recolleita propia da oralidade galega.

- Recolleita propia documental (artigos de prensa, artigos ou comentarios na Rede, obras escritas, folletos publicitarios, etc.).

- Losada Álvarez, Ramón & Fernández Pampín, Vanesa: “Falares de Boqueixón”. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, 19, 2017, páxs. 151-213. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.

- Rodríguez González, Eladio: Diccionario enciclopédico gallego castellano, vols. I (1958), II (1960) e III (1961). Consultado no Dicionario de Dicionarios da lingua galega (dirixido por Antón Santamarina).

- Taboada Chivite, Xesús: Refraneiro Galego. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, 2, 2000. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.

- Vázquez Saco, Francisco: Refraneiro galego e outros materiais de tradición oral. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, 5, 2003. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.

- Ventín Durán, José Augusto: “Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oral”. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, anexo 1, 2007.