Galicia Confidencial (GC) - Artigos de Emilio Martinez

Unha pregunta incómoda

Sepáranme da miña compañeira mais de 18.000 quilómetros. Cando a miña xornada comenza a dela remata. Grazas ás novas tecnoloxías podemos falar un par de veces ao día e iso axuda a levar algo mellor esa distancia enorme. Hai un días fíxome un par de preguntas. Unha era por que levaba tanto tempo sen escribir. A resposta era doada. As miñas obrigas profesionais nos últimos meses consumen a maior parte do meu tempo, apenas queda nada para a lectura, para estar ao día do que acontece máis alá dos deberes máis urxentes.

Mellor saber do que se fala

De camiño a Vigo dende Lugo, coa radio do carro sintonizada en Radio 3 como case sempre, posta de fondo aos meus pensamentos. Vou escoitando unha entrevista coa que debe ser unha directora de documentais, de acento centroeuropeo, pero polo que vou sabendo asentada dende hai anos en Baleares. Fala do seu traballo en distintos países de Asia, de África e de América. Nun momento dado o locutor, ao que tiña por persoa culta, fai unha pregunta que soa a afirmación: “Porque a calidade de vida está no Sur…”. A entrevistada asinte, e o que era unha entrevista que parecía interesante convértese no repertorio dos típicos tópicos: o sorriso dos nenos, o compartir das xentes, a vida na rúa, as cores dos mercados…

A 50 anos de maio

O mes de maio de 1968 foi un mes longo. Tan longo que comezando en xaneiro rematou xa entrado outubro. O maio de 1968 comezou en Praga un 5 de xaneiro, comezou tamén en xaneiro en Santiago de Compostela, maio de 1968 continuou no propio maio nas rúas de París e a finais de xullo nas aulas da Universidade Nacional Autónoma de México. Maio rematou o 20 de agosto acalado polo estrondo das orrugas dos tanques soviéticos en Praga, maio rematou a noite do 2 de outubro co chan da Praza das Tres Culturas tinxida coa sangue de inocentes. Todo elo non polos días do calendario, senón polo pouso que deixou na nosa sociedade, aconteceu nun longo maio fai agora 50 anos.

Voi non sapete

Ao nonaxenario escritor italiano Andrea Camilleri o coñecemos, sobre todo, polas entretidas novelas protagonizadas polo comisario Salvo Montalbano, que xa superan de longo as duas ducias. Pero a súa obra abarca moito máis que esta extensa serie: libros como “A ópera de Vigata”, “A concesión do teléfono”, “Un fío de fume” ou “A morte de Amalia Sacerdote” ofrecen unha análise da sociedade italiana, que sen chegar aos niveis de profundidade da obra doutros autores de inmensa talla intelectual, como son Leonardo Sciascia ou Italo Calvino, paga a pena ler.

Guerrear en tres frentes

Un dos meus vicios confesables é a afección, que ven de moitos anos atrás, pola literatura militar, tanto de carácter estratéxico como histórico. Estes dias ando con “ 1914-1918. Historia de la Primera Guerra Mundial ”, do profesor da London School of Economic and Political Science, David Stevenson, libro escollido non porque se conmemore o centenario do remate desa guerra, senón porque logo de ter a oportunidade de visitar unha exposición sobre a intervención neocelandesa na batalla de Gallipoli, o ANZAC, entráronme ganas de profundar nun período da historia mundial descoñecido para min e cuxos feitos aterradores foron o preludio doutros, que apenas dúas décadas despois, os superaron con creces.

(Ribeira, 1965). Entre os anos 1998 e o 2005 foi presidente da Coordinadora Galega de ONG para o Desenvolvemento. Na actualidade forma parte do Consello Galego de Cooperación ao Desenvolvemento como experto independente. Licenciado en Ciencias Económicas a súa carreira profesional está ligada, na súa meirande parte, a diversas administracións públicas, como a Universidade de Vigo, na que foi vicexerente de Recursos Humanos, a xerencia da Sociedade Galega para o Desenvolvemento Comarcal, o concello de Lugo ou a Universidade de Santiago de Compostela, na que actualmente é director de área, no ámbito, logo de exercer en distintos períodos como técnico superior de Xestión no ámbito da I+D+I ou vicexerente no campus de Lugo. Ten colaborado en distintas publicacións como “A Nosa Terra”, “Tempo Exterior” ou a “Revista Galega de Emprego”.

E si confiamos na iniciativa privada?

Unha pregunta incómoda

Mellor saber do que se fala

A 50 anos de maio

Esa cousa chamada ciencia

Voi non sapete

Unha desidia imperdoable

Guerrear en tres frentes