O gran engano: propaganda e mentira do globalismo e a realidade galega

O engano ou a mentira fan miles de anos que esta estudado e é usado na arte da política e da guerra. Escribía  Sun Tse que “a arte da guerra é a arte do engano; se adoptamos sempre unha aparencia contraria ao que somos, aumentamos as nosas oportunidades de vitoria”. (Sun  Tse. A arte da guerra). En política contra os contrarios, contra os opositores,  sempre se usan os mesmos métodos: Burlarse das súas ideas ou conviccións, silencialos,  ridiculizarlos, ofendelos, facer alusións desagradables para desacreditalos, ou poñer en cuestión as súas capacidades de xuízo, mentais ou intelectuais.  Sun Tse recomendaba: “tente lograr a vitoria sen facer batallas. Antes de combater, (os antigos) tentaban debilitar a confianza do inimigo con humillacións e mortificacións e sometendo as súas forzas a duras probas…Corrompa o mellor do inimigo mediante ofrendas, agasallos e promesas, altere a súa confianza facendo que os seus mellores oficiais comentan accións vergoñosas e  viles, e non deixe de divulgalas”. Vemos como hai 2.500 anos usaban o suborno, e hoxe tamén. 

 

Etienne da  Boétie na súa obra O discurso da servidume voluntaria, ou o Contra Un, escrita hai 500 anos,  describía un fenómeno político eterno: moitos cidadáns voluntariamente sométense a servidume, ceden a súa liberdade, e iso de forma voluntaria. Os pobos déixanse encadear, rexeitan ser libres cando a liberdade élle posible sen dificultade. Consideraba que o costume exerce un gran poder sobre os humanos, sobre os seus actos. E  onte como hoxe, o costume moitas veces dominante exércese para ensinar aos cidadáns para servir, a ser dóciles aos seus amos. Hoxe a primeira razón da servidume voluntaria é o costume que se impón desde os medios de propaganda. Denomínase “Consenso”. Da servidume forzosa de antes, pasouse á voluntaria do consenso. 

 

Recentemente a economista Alicia Garcia Ferreiro, realizaba unhas declaracións que pola súa claridade e veracidade deixaron pampos a moitos lectores: "Os europeos fomos  colonizadores, pero algún día seremos colonizados". Só podemos obxectar que talvez, só talvez…

 

Globalismo e Globalización ten que ser explicados, dado que son dous termos distintos.  Adrede confúndenos os intelectuais a favor do globalismo. (Vide. Ulrich  Beck. Que é a globalización?. Falacias do  globalismo). Eses eruditos  do globalismo traballan para iso, como os escribas traballaban para os faraóns.  Por globalismo enténdese unha Política, cunha ideoloxía que lexitima o poder duns e a obediencia doutros, sendo  o normal da política. Por globalización enténdese o proceso existente na realidade humana onde o desenvolvemento tecnolóxico  consegue, positivamente, que o planeta Terra sexa máis accesible aos homes, acurtando distancias, comunicando instantaneamente os coñecementos  científicos, os avances de todo tipo. A globalización iniciouse coa invención humana, desde a roda, a domesticación de animais, a arte da navegación, etc.  A partir de aí, acurtáronse as distancias. As comunicacións fixéronse máis intensas e rápidas século a século. Mellorou a navegación século a século, melloraron os modos de impresión de libros e coñecementos, melloráronse as comunicacións, desde o telégrafo, teléfono,  aos actuais satélites de comunicacións. A humanidade avanza no seu desenvolvemento tecnolóxico. Iso é moi positivo.

 

Mais o  globalismo non é a globalización. O  globalismo é unha Política que se quere impoñer e determinar quen manda e quen obedece, que é público e que é privado e quen é o amigo,   e quen é o inimigo, ou o escravo. O Político é unha esencia e a Política a súa forma de actuar. (Vide. Julien  Freund. A esencia do político). 

 

A globalización, o desenvolvemento seguirá (oxalá), avanzando. A especie humana construirá aparellos tecnolóxico que voen máis  velozmente, naves marítimas sucasen os océanos máis raudamente, etc. Os coñecementos deben ser compartidos en beneficio da saúde, educación, etc,  e mellora da vida de toda a especie humana, e a información tamén ten que ser o máis rápida e veraz posible. O estado de desenvolvemento tecnolóxico esperamos que siga avanzando. Mais o  Globalismo é outra cuestión. 

 

O mal chamado con engano “libre comercio”, a liberdade do diñeiro dunha minoría, a  mercantilización de todo, ou devandito doutra forma, o poder absoluto dos bancos e dalgunhas grandes empresas, arruína á maioría absoluta da produción en Europa, Galicia  e no Reino de España, xa que a produción aquí realízase nas empresas medianas e pequenas, victimas do globalismo. O tratado co MERCOSUR empeorará a situación.  

 

A compaixón e a caridade non é Xustiza. As grandes emigracións e as grandes inmigracións non teñen que ser progreso, nin para os emigrantes nin para os receptores. Véxase o excelente estudo de Jorge  Verstrynge Inmigración, capitalismo, proteccionismo e identidade. O caso español.  A modo de exemplo, hoxe en 2019 a economía real galega é máis rica que hai 10 anos, pero os ingresos reais  da maioría dos galegos son máis baixos. De seguir con esta política, Vigo ou A Coruña serán como Buenos Aires dentro de 15  anos. Fame. 

 

O  globalismo é un proxecto político,  e por iso económico, que predica a libre circulación de capital, inmigración masiva, a precariedade total do emprego, a privatización obrigatoria e masiva de todos os servizos públicos necesarios. A globalización (desenvolvemento tecnolóxico)  avanzará, mais é evitable que os traballadores do mundo gañen menos e sexan pobres, que toda a sanidade do mundo sexa privada e cara. Non é positivo nin posible que millóns de persoas teñan que emigrar das súas patrias e ir a outros continentes para seguir sendo pobres e  desarraigados. A máis traballadores, menos salario. Por iso as patronais defenden a inmigración.

 

Non deixa de ser curioso que en Galicia, de onde emigraron 300.000 galegos mozos na súa inmensa maioría, desde o inicio da ofensiva liberal do 2008, forzas políticas con representación no Parlamento galego apoien a operación de entrada (de millóns nos próximos anos) de inmigrantes, financiada, organizada entre outros, polo especulador   Soros, en beneficio do gran capital e prexudicando aos asalariados galegos.  

 

Os grandes teóricos a favor do  globalismo, que á mantenta confunden e intercambian os termos, son curiosamente estrategos militares, económicos e políticos dunha moi determinada política e ideoloxía. Non é unha casualidade, obviamente.  Así, S. P Huntington era un experto nas loitas en contra das insurreccións contra USA, asesor do presidente Johnson na guerra do Vietnam, director do Instituto de Estudos Estratéxicos da Universidade de Harvard;  Fukuyama colaborador, asesor, empregado do Departamento de Estado de ÚSAA; Eisuke Sakakibara, viceministro de economía de Xapón, bautizado como Míster Yen pola revista “Time”.  Superguai. 

 

Asistimos na Unión Europea, e nos “estados democráticos” (sen soberanía como o reino de España),  a como unhas minorías adoptan decisións de costas á cidadanía “ votadora”. Asistimos a un ritual vacio,  inútil, inservible do voto, xa que as decisións adóptanas poderes económicos e ideolóxicos depredadores de costas á vontade dos “votadores”.  Presenciamos constantes teatrillos vacios da clase política. En cuestións básicas como o emprego, a subida da produtividade e dos salarios, moeda, comercio exterior, etc, a clase política está ao servizo do Gran Capital Internacional.  Hoxe o voto aos partidos políticos non vale de moito. É triste pero é a verdade. 

 

Os medianos e pequenos empresarios, artesáns ou autónomos  ven reducido o seu horizonte pola invasión exterior. Os traballadores ven reducidos os seus salarios e dereitos. Os estados sen soberanía e  dirixidos por políticos ¿talvez subornados? ceden a eses entes “globalizados” en prexuízo dos seus cidadáns.

 

Sexamos realistas: de seguir esta tendencia  globalista política-económica, os galegos, españois e os europeos,  podemos ser sometidos a servidume, colonizados. E tamén é certo que o grupo dominante e os seus  acólitos usan o engano e a mentira, a propaganda para desacreditar aos seus opositores. Os seus enganos son tremendos, as súas mentiras desmedidas,  pero non son efectivas. No mes de agosto asistimos á campaña organizada e financiada por Soros no Mediterráneo. A opinión das oligarquías políticas é de apoio a  Soros. Os medios de Comunicación, apoio a Soros, ao liberalismo e á entrada masiva de produción e de man de obra foránea. Mais o pobo non é consultado en  REFERENDUM porque lle temen…O recente tratado co  MERCOSUR é un exemplo.