Angrois.- O maquinista que conduciu ata Ourense afirma que a curva estaba "desprotexida" e a liña "non era 100% segura"
Lamenta a falta de sinalización na vía e que non se fixese caso ao aviso do xefe de maquinistas que alertou do risco na Grandeira
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 26/10/2022 | Actualizada ás 18:27
O maquinista Javier Illanes, que levou o tren Alvia desde Medina del Campo ata Ourense, antes de que descarrilase en Angrois (Santiago), afirmou que era "de dominio público" que a curva da Grandeira estaba "desprotexida". Díxoo durante a súa declaración de case catro horas na quinta xornada do xuízo polo accidente, no que morreron 80 persoas e 145 resultaron feridas o 24 de xullo de 2013.
Os acusados, o maquinista Francisco Garzón e o ex xefe de seguridade de Adif Andrés Cortabitarte, non estiveron presentes, tendo en conta que a xuíza permítelles ausentarse tras a súa declaración en pasados días. Na súa comparecencia, a máis longa polo momento, Javier Illanes mantivo momentos tensos en varios dos interrogatorios, principalmente co fiscal e coa avogada do estado.
"CADA UN TOMAMOS UNHA REFERENCIA"
Ao representante do Ministerio Público negoulle que a formación fixese fincapé nas peculiaridades dese tramo no que se produciu a traxedia. "Coméntase onde pode ser un punto de referencia (para iniciar o freado de 200 a 80 quilómetros por hora) pero logo cada un...", dixo.
"Cada un tomamos unha referencia diferente", salientou. Ademais, fixo fincapé en que a formación a fixo "cunha máquina a unha velocidade moito inferior, a 140 por hora". Pola súa banda, o fiscal replicoulle que na súa declaración no xulgado de instrución dixo "que nos cursos de formación vese como se fai (o inicio da freada) e onde se frea".
Illanes, que previamente estivo sentado co empregado de seguridade, o interventor e un mecánico, ía no vagón técnico no momento do accidente. Alí atopábase comprobando se volveran a saltar os equipos do aire acondicionado para "volver a resetearlos nese caso".
En calquera caso, era "un viaxeiro" que se pode "botar un cable a un compañeiro" faino, "polo confort" dos usuarios, segundo sinalou. En canto a se coñecía o punto no que se atopaban cando se produciu o sinistro, respondeu que non, aínda que imaxinaba que debían estar "preto de Santiago" unicamente polo paso do tempo desde que o tren saíra de Ourense.
"OBRIGACIÓN" RESPONDER O TELÉFONO
Este maquinista afirmou, tamén, a cuestións das partes, que "sempre" contestase en caso de ser el o que estivese a conducir e recibise unha chamada como a do interventor. E engadiu que entende que "unha chamada dura o que necesitan as dúas partes para entenderse" e que o perigo desta "depende de onde cólleche a chamada". Con todo, insistiu en que é preciso respondelas "mentres sexa un tema de servizo". "É a miña obrigación e é ao que me obriga a miña empresa", incidiu.
Respecto do que lle ocorreu a Garzón ao responder o teléfono á chamada do interventor, considerou que "seguramente se desubicou", pero puxo o foco sobre a falta de sinalización na vía.
A maiores, indicou que entende que non había "risco aínda" no punto no que lle colleu o teléfono. "Non hai ningún risco onde lle fan a chamada a Garzón", ha explicitado. "Onde empezaría o risco?", interrogáronlle. "Cando estou a facer a freada. Dependendo das circunstancias do día....", expuxo.
"POR SUPOSTO" QUE SE EVITOU
A continuación, referiuse ao aviso dun xefe de maquinistas que está previsto que declare este xoves, José Ramón Igrexas Mazaira. "Entendía que esa curva estaba desprotexida e que había que tomar medidas", apuntou, mostrándose "totalmente de acordo" co informe que redactou. Á pregunta de se se podería evitar o accidente de haberse feito caso a esta alerta, Javier Illanes foi tallante cun "por suposto".
Ao seu xuízo, esta liña "monótona" con viadutos e túneles "non era 100% segura" e en concreto tratábase dun tramo complicado no que despois se introduciron medidas de seguridade. Aínda que "os medios existían", nese momento "non existía nin sinal nin baliza".
Pola súa banda, a avogada do estado mostroulle unha guía de boas prácticas sobre o uso do teléfono corporativo, e este maquinista afirmou descoñecela. Tamén subliñou que o accidente se produciu ese día pero, nas condicións en que circulaba o tren, "puido pasar noutro momento", polo que lle gustou "" que se lle fixo "caso" ao xefe de maquinistas Igrexas Mazaira.
O MECÁNICO, NERVIOSO
Con anterioridade a Illanes compareceu Francisco Sánchez, un mecánico que viaxaba no tren e que, visiblemente nervioso, respondeu con brevidade ás preguntas das partes. Pola súa banda, asegurou que viu "todo normal" na circulación aquel día. "Non notei nada", incidiu, antes de constatar que segundos antes de descarrilar "empezou a moverse todo".
