Cooperación público-privada

Dicía un amigo meu que estamos pasando un tempo no que todo se espera da Administración ou mellor das Administracións.

Por José L. Orozco | Lugo | 22/02/2010

Falaba de que na súa aldea, nunha Parroquia dun Concello da Provincia de Lugo, se producira unha pequena focha nun estupendo traballo de cementación que fixera o Concello. Unha mañá, esperou a un veciño e comentoulle que tiñan que reparar aquela pequena focha. Recibiu como resposta “non te preocupes, que iso ten que facelo o Concello”. Pasaron meses e logo anos, concretamente tres, - a focha pasou a fochanca – e vendo que o Concello non amañaba o deterioro, aquel que todo o esperaba da Administración pediulle o seu amigo que lle axudara para facer entre os dous a reparación. Fixérona no pasado Nadal.

É verdade que as Administracións teñen obrigas e que teñen que cumprilas. Non vou ser eu quen neste momento faga unha detallada recensión das que lle corresponden o Concello dun xeito inescusable nin tan sequera vou dicir cal dos dous amigos tiña a razón. Si defendo o principio xeral de que o esperamos todo ou case todo das Administracións.

Hai cousas nas que seguro que todos estamos de acordo. Son os chamados piares básicos das sociedades do benestar. As Administracións teñen que procurar, e dentro de parámetros de mellora constante da calidade, a Educación, a Sanidade, as Pensións e as necesidades da Dependencia. Baixando de nivel administrativo ten que garantir benestar social, recollida de lixo, limpeza, auga, saneamento, ornato, posibilidade de deporte, educación complementaria, boas rúas e pistas, alumeado público, transporte público, cultura, etc. etc.. Sen facer tampouco unha detallada recensión estaremos de acordo que por aí e por máis cousas que deixo para os lectores van os tiros.

Acabo de chegar de viaxe da capital dun país que din que é nestes momentos, a pesar da incerteza económica, o país punteiro no desenvolvemento. Pois ben, un día antes da chegada recibiu unha tormenta de neve como non se recordaba en cen anos. Paralizouse a cidade porque era imposible andar ou circular por ela. Pero os días seguintes, coincidindo con unha fin de semana longa, os veciños, con pico e pala, limpaban as beirarrúas ou os aparcadoiros en superficie nos que estaban os seus autos; a administración recollía con grandes camións e palas a neve das rúas e de aqueles camiños, por exemplo nos xardíns, que serían transitados por veciños. Bó exemplo de cooperación pública-privada!.