A Lei de Caixas
A finais do mes de decembro do ano pasado, cos votos do PP e do BNG aprobouse no Parlamento Galego a nova Lei de Caixas, que substitúe a que se fixo no ano 1996. En tanta canta manifestación pública que fixen sobre a mesma, nunca falei nin do articulado nin da oportunidade da Lei. Nin teño opinión fundamentada nin son un experto. O Parlamento xogou o seu papel.
Por José L. Orozco | Lugo | 02/03/2010
Si que teño manifestado que a Lei ía con moita presa. Se había vontade de modificar a existente, o Goberno Galego tivo tempo dabondo para presentar un texto alternativo para que fose estudiado e debatido nos tempos que marca o Regulamento do Parlamento dun xeito ordinario. O tempo axuda a sosegar os ánimos, que os expertos pensen sobra as cousas importantes, que os grupos Parlamentarios poidan chegar a acordos sen estar motivados polas présas e que, en definitiva, as leis poidan permanecer non sempre, pero si un tempo prudencial. Non se fixo así e por iso, como alguén dixo no mesmo Parlamento Galego no seu día, “pasou o que pasou”.
E que pasou?. Que o Tribunal Constitucional admitiu a trámite un recurso presentado polo Goberno de España no que se formula a posible ilegalidade de dez artigos (refírome á legalidade que marca a Lei Orgánica sobre as Caixas).
E nesas andamos. Con bo criterio comezou unha negociación entre o Goberno de España e o Goberno de Galicia (sucedeu tamén e houbo acordo coa comunidade de Madrid) co fin de garantir a constitucionalidade da Lei Galega. Paréceme o correcto despois de que “pasara o que pasou”. Hai que sentarse e dialogar, cambiar o que haxa que cambiar, froito sen dúbida da présa, e presentar no Parlamento Galego os cambios para que sexan refrendados polo maior número de grupos políticos e Deputados/as. Así de sinxela é a cousa.
Que hai que negociar?. Confío naqueles que están sentados na mesa correspondente. Uns para ver que teñen que reformar artigos que foron admitidos a trámite pola súa posible anticonstitucionalidade e outros para saber que nunha negociación política hai expresións, verbas, comas e puntos que poden substituír auténticos tratados de Dereito Civil e Administrativo.
O que non vale e botarlle a culpa o Goberno de Madrid ou dicir un día“...que se copie a Lei de Andalucía” e outro dicir xusto o contrario. Os cidadáns podemos non saber de Leis pero non somos parvos.
Hai moitos que queremos acordos e non imposicións, por moitos votos que se teñan. Hai moitos que queremos unha boa Lei que posibilite, sen imposicións, unha fusión das Caixas de Aforros Galegas, - xa nos dixo unha auditoría que era posible e economicamente sostible -, e que tamén elas poidan participar dos beneficios que a tal fin pon o Banco de España. Outras cousas son froito de nubes de verán, que como se sabe son pasaxeiras.
naceu nunha familia humilde e traballadora. Marchou estudar Filosofía e Letras a Salamanca e fixo os cursos de doutoramento na Universidade de Santiago. Está casado e ten dúas fillas.
Di que os seus amigos lle chaman Pepe, os alumnos (é profesor en excedencia no instituto lugués Lucus Augusti) chamábanlle Aristóteles. E debe ser porque é moi bo orador. E falador tamén, se lle pides que se defina nunha soa palabra, emprega tres. Considera que é bo amigo (os seus amigos confirman este dato), traballador (tamén confirmado) e un namorado de Lugo. Isto último queda patente se falas dous minutos con el.
No seu tempo libre pasea pola cidade, é doado atopalo pola Praza Maior ou na Praza do Campo, di que esa é unha zona que lle trae moi bos recordos, por alí saía cos amigos.
Orozco é un home sinxelo, tal e como aparenta. Os que o critican, din que é populista e para el é un orgullo que o consideren defensor dos intereses e aspiracións do pobo. Estar coa xente e traballar conxuntamente por mellorar a súa cidade, Lugo, é o seu soño. Cando Lugo mellora el é feliz.
Por iso recoñece que está contento e tranquilo, traballa no que lle gusta e iso manteno ilusionado na política.
Di que a súa maior preocupación neste momento é a difícil situación económica que atravesamos a nivel mundial, polo que non deixa de traballar para conseguir que os lucenses perciban o menos posible os efectos desa crise.
Para o Alcalde de Lugo a cidade mellorou en múltiples aspectos e iso, di, débese ao traballo conxunto de todos os lucenses.
Orozco ademais é un amante das novas tecnoloxías, o ordenador e calquera medio de comunicación coa xente da rúa é benvido no seu día a día. É un amante da liberdade de expresión, quere que a xente diga sempre o que pensa, esa é unha regra inamovible na súa vida.
Ri e chora coa mesma facilidade e vive a política coa relaxación que lle da a experiencia. O que non entende é que algúns políticos empreguen a estratexia da mentira para desprestixiar ao contrario. Di que el nunca foi así, sempre tratou de atopar algo bo na oposición.
Gústalle que a xente o vexa como unha persoa próxima, así é el, e di que só promete aquelo que pode facer, por iso fai o que promete.
"Non está todo feito" -repite sen parar- "por iso traballo sempre con ilusión, para seguir avanzando nun Lugo mellor, moderno e con igualdade de oportunidades para todos os seus veciños e veciñas". Forza e ilusión non lle faltan. O seu blog
