As tradicións

As tradicións forman parte da historia dos pobos ou mellor da herdanza sociocultural das xentes que forman os pobos.

Por José L. Orozco | Lugo | 12/04/2010

Non se pode entender o que somos cada un de nós como lucenses se non entendemos, coidamos e proxectamos o futuro eses símbolos da nosa cultura, da nosa relixiosidade ou da nosa forma de ser e de entender o mundo.Precisamente esas tradicións son as que nos conforman ou as que nos definen, e polo tanto diferencian, de outras xentes aínda próximas a nós.

As tradicións nacen nun momento determinado da historia por moi variadas razóns tanto no seno dos dirixentes como do propio pobo. Unhas e outras son transmitidas de xeración en xeración acompañadas sempre de unhas determinadas formas ou liturxias que responden á forma de externalizar un determinado feito.

Nacen esas tradicións no seno da sociedade civil e por motivos civís ou nacen no seo da Igrexa por motivos relixiosos ou pola forza moral da mesma dado o poder que sempre tivo na nosa historia. Danse moitas veces acontecementos en que se mesturan aspectos civís e relixiosos sendo difícil separalos.

Non quero facer un tratado de socioloxía nin tan sequera unha aproximación e por iso vou o que vou, que non é outra cousa que pensar un pouco no que son as nosas tradicións. Refírome, por exemplo, o Corpus Cristi, o San Roque, as festas patronais do San Froilán, as festas patronais das nosas parroquias...Poderiamos falar de outras tradicións que se van perdendo como son moitos labores do campo, por mor do chamado progreso e polos cambios económicos e sociais que se dan no noso agro.

Penso que as tradicións vanse formando pouco a pouco ata que toman corpo na sociedade e pasan a ser unha esixencia social. Temos como exemplo a máis recente da festa do “Arde Lucus” que só leva oito anos e non nos perdoaríamos se algún ano xa non se celebrase.

Pero hai outras como é a Ofrenda do Corpus que xa ten más de 360 anos, ( moito máis tempo a exposición do Santísimo, privilexio da nosa Catedral) ou o San Froilán con máis de 250 como feira (as festas eran anteriores) que conforman o ser de Lugo. Na medida que as temos como nosas, que as comprendemos, as entendemos e as respectamos, nesa mesma medida seremos capaces de darnos conta o que significa ser de Lugo e as obrigas que temos de dalas a coñecer e facer que cada ano teñan a solemnidade e a participación que se merecen.

Respectando e admirando as nosas seremos capaces de comprender ás dos demais. Nese sentido tamén nos universalizamos porque abriremos a nosa mente a outras culturas e a outros pobos e os seus modos de expresión. Poden ser moi variopintas pero son mostras desa herdanza sociocultural da que falabamos. Respectándonos aprendemos a respectar os demais.