Corredor do Atlántico: Perdoen, pero ¿poderían deixar de dicir parvadas?

Unha das diferenzas tradicionais entre o Mediterráneo e o Atlántico, especialmente no que se refire a Galicia, é a inmensa e permanente capacidade que os galegos temos de dividirnos en polémicas estériles co resultado final de acabar pegándonos un tiro na punta do pé.

Para que votamos os galegos

Historicamente o voto galego foi polarizado entre as dúas grandes formacións nacionais: PP e PSOE. Entendendo que o PP aglutinou o espazo electoral das extintas UCD e AP, só eventualmente o BNG tivo unha representante no Parlamento Nacional.

Todo o que quería saber da Saída Sur e nunca soubo a quen preguntar…

Nos últimos tempos, e probablemente por causa do período preelectoral, vén escoitando moito ruído sobre a Saída Sur de Vigo, con notables inexactitudes. E é que as declaracións dos políticos nas eleccións, son como o berreo dos cervos cando están en celo. Así que, se mo permiten, gustaríame aclarar algunhas ideas.

Líbrese ,sr Rivera, das malas compañías

Albert Rivera tivo a habilidade de crear un partido, que semellaba un antipartido, no que a fin de contas era a translación á política dunha sorte de movemento catalizador do desencanto cidadán co que dáse en chamar “a clase política “. Como se os políticos constituíran, polo feito de selo, unha clase social.

O inefable Ruiz Gallardón

O inefable Ruiz Gallardon, o candidato da dereita que mais lle gustaba á esquerda antes de sacarse a careta, ven de dicir que á infanta Cristina non debe sufrir a “pena paralela” do paseillo ante cámaras e fotógrafos .

Historia dunha traizón

Vimos asistindo durante estes dous últimos anos, a unha surrealista batalla política en torno á defensa de Caixanova primeiro, e de NGB despois, sempre baixo a sacrosanta escusa de que tíñamos que defender á única entidade galega, social, próxima, e así ate un longo etc.

E así vai Portugal: uns van ben e outros mal

O que pasou en Portugal é o que pasa cando toca xestionar unha crise sen autonomía política. É dicir, executando as instrucións que a Troika mandata, ou o que é o mesmo, o que o Banco central Europeo e o FMI ( a Comisión Europea é o lado humano , sen marxe de manobra) consideran máis axeitado ós intereses que defenden. Que non é o crecemento dunha Europa social , senón a garantía de que a banca alemana vai recuperar o diñeiro que gastamos, en máis cantidade do que podíamos gastar. Por certo, unha parte importante, comprándolle tecnoloxía ós alemáns.