Pujol e Mas: A noite mais escura

Non teño ningunha simpatía por Jordi Pujol. Non lla tiven nunca, creo que xamais escribín nada ao seu favor. Sempre me pareceu parte da bazofia política que controla este país desde a Gloriosa Transición: non fun eu quen se meteu con el na cama, senón Felipe González e José María Aznar, por rigorosa quenda, e ata Rajoy nos seus mellores momentos eróticos, abrazados no Pacto do Majestic.

Por Valentin Carrera | Compostela | 09/11/2015

Comparte esta noticia
Non somos os cidadáns quen temos que explicar as nosas amizades perigosas co pujolismo, senón unha panda de monclovitas mediocres que levan trinta anos saqueando as ubres públicas, uns aquí, outros alí, cos mesmos procedementos, as mesmas mafias e idénticos paraísos fiscais. Ata compartiron contratos, 3% e testaferros. A outro can con ese óso.
Enviar agora 200 policías, escenificando A noite máis escura, a captura de Bin Laden pola unidade de elite dos SEAL, son lumes artificiais en vésperas de eleccións: xa veremos si a traca final estala baixo o traseiro de quen acende a mecha. Pero dado que no PP e en Converxencia hai roubos equivalentes e comisións compartidas, sería estupendo, e moi simétrico, que un xuíz ordenase o rexistro do domicilio de Aznar, por si escondese algo do financiamento ilegal do PP. Non vaia a ser que nos esteamos perdendo un capítulo apaixonante.
 
En todo caso, é inverosímil que o clan Pujol, Aznar ou Rato garden na mesa de noite algún papel comprometedor: ¡tiveron tempo abondo de pasar a trituradora cen veces! Cunha Xustiza cega, xorda e muda, a pirotecnia policial chega tarde, mal e arrastro: o importante é o Telexornal.
 
Si por min fóra, Pujol, Aznar, Rato e cantos metan a man na caixa, que devolvan o roubado e podrezan no trullo. Ou mellor, que se rehabiliten en tarefas sociais, como Berlusconi, que xa volve ás andadas, apoiando a Rajoy. Metan vostedes no lote a Artur Mais: como diría Berlanga, “¡Todos ao cárcere!”. Agora ben: Pujol fai tempo que está fóra de combate, politicamente morto, e tamén Mais está amortizado: fai tempo que é un zombi político programado por Junqueras. ¡Tanta valentía a destempo, de quen foron os seus socios privilexiados durante lexislaturas, é patética! A mouros mortos, todo son lanzadas.
 
Toda esta auga pasada non move o muíño: si Rajoy e os seus palmeiros creen que a cuestión catalá se resolve inhabilitando a Mais e mandando os Geos a Pujol, equivócanse. Avivan a chama do lume e fanse mutuamente a campaña electoral (“Rajoy nunca nos falla”, declarou hai pouco Forcadell, a nova presidenta do parlamento). Quen en 1996 tiña un só deputado, Carod-Rovira, grazas aos esforzos do PP hoxe teñen maioría absoluta no Parlamento catalán: tal é a miopía política cortoplacista de Rajoy.
 
Pero quen xogo con lume quéimase. A cuestión catalá –convén reler o debate de Azaña e Ortega nas Cortes en 1931–, nin se resolve nin se disolve: se conleva. 2016-2020 será a lexislatura da conlevancia. O dereito de pernada pertence ao feudalismo de era Pujol-Aznar, da que o dúo Mas-Rajoy é un colofón residual. O que necesitamos é varrer toda esa escoria política, toda esta cantilena viejuna e empezar un tempo novo, pero novo de verdade. As xentes deste país temos ata o 20D para construír unha boa escoba: non nos merecemos toda esta xentuza. @ValentinCarrera

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Valentín Carrera Valentín Carrera, Ponferrada, 1958, escritor e xornalista, analista político en Galicia Confidencial, no blog Tornarratos.com, no Semanal Digital e no Faladoiro da Radio Galega. Dirixe a editorial eBooksBierzo. O seu último libro "Pescanova Crimen Perfecto”, aborda a estafa piramidal do caso Pescanova [http://www.paradiso-gutenberg.com/pescanova/].