“O desgaste físico e mental é brutal”: así resisten os bombeiros forestais na vaga histórica de lumes en Galicia

Galicia vive unha vaga histórica de incendios forestais. Máis de 125.000 hectáreas arderon nas últimas semanas, cunha provincia especialmente castigada: Ourense. Entre as aldeas cercadas polas lapas e os montes arrasados, hai un exército de profesionais e voluntarios que traballan sen descanso para protexer casas, animais e vidas. Son os bombeiros forestais, cuxa voz adoita perderse entre as estatísticas, pero que levan ás costas as xornadas interminables, o cansazo físico e o peso emocional desta catástrofe.

XORNADAS AO LÍMITE

“Estes días estanse facendo moi duros. As xornadas son longas, case sen descanso, e a tensión é constante porque nunca sabes como vai evolucionar un lume”, confesa Noé, bombeiro forestal que leva días encadeando incendios en Chandrexa de Queixa, Rante e Padrenda. O seu relato deixa claro que o lume non só se combate con mangueiras: tamén cunha disciplina férrea e unha mente fría, a pesar do medo e da fatiga.

O desgaste físico e mental é brutal. “Despois de varias xornadas seguidas, o corpo e a mente resenten”, recoñece Noé. O vento cambiante, os accesos complicados e a falta de descanso converten cada día nun reto de supervivencia. Julio, outro bombeiro, describe unha situación semellante: “Un incendio conleva un despregue de moito persoal e de tempo. Intentas chegar a todos os sitios, pero hai momentos nos que non damos máis. O desgaste físico e mental é brutal”.

ENTRE O RISCO E A SOLIDARIEDADE

A dureza do traballo tamén deixa momentos que marcan. “Houbo momentos moi duros, sobre todo cando o lume se achega ás casas e ves á veciñanza angustiada. É imposible non sentir esa tensión. Tamén houbo momentos emotivos: ver a xente darche as grazas, traerche auga ou comida cando levas horas no monte… iso dános forza para seguir”, lembra Noé.

Julio, que estivo nos incendios de Oímbra e Cualedro, tamén pon o acento nesa solidariedade: “O pobo saíu. Nós non dabamos máis, e fixo falta a axuda dos civís en moitas situacións. Todo o mundo nos ofrecía o que tiña: bebida, comida, mesmo unha almofada para descansar un pouco cando estabamos reventados”.

Nunha situación insólita e histórica, como a define, Julio destaca un dato positivo: “Por sorte non temos que lamentar vítimas humanas. Iso quere dicir que a xente estivo axudando aos corpos profesionais e seguiu as indicacións. Para min ese é un balance moi bo”.

@bombeiroforestal En Ramirás, a noite tinguiuse de laranxa… ata que a auga falou máis alto. Non foi sorte, foi coraxe. Hoxe, onde reinaba o lume… só queda silencio... 🚒🌲💚 #bombeirosforestais #incendiosforestais #galizaenchamas ♬ Fyp Pioandreaperi Fpv - Pio Andrea Peri

LOITAR CONTRA O LUME 

O lume non é só un fenómeno natural, é unha ameaza que deixa pegada. “Ver montes arrasados, animais mortos ou casas ameazadas deixa pegada, por moitos anos que leves nisto”, recoñece Noé.

E mentres se enfrontan a esas escenas, os bombeiros teñen que tomar decisións duras en cuestión de segundos. Julio explícase: “Intentas priorizar para salvar o máximo que se poida, pero ás veces as persoas non o entenden. Houbo momentos nos que tivemos que destinar catro recursos no mesmo pobo para poder salvalo, e aí xogámonos moito”.

O cabo Suso, destinado co seu equipo na zona de Verín e A Gudiña, relata tamén esa tensión: “Chegou o aviso de que as lapas rodeaban dúas gasolineiras e tivemos que protexelas. Conseguimos salvalas e tamén un pobo que estaba ao lado, pero foi unha noite moi complicada”.

@bombeiroforestal Cuarta vez no mesmo lume. A noite non nos venceu, o fume non nos fixo recuar. Seguimos, porque aquí, rendirse non é opción #bombeirosforestais ##incendiosforestais #galizaenchamas #orgulloforestal ♬ sonido original - Israel_Varducci

RECURSOS XUSTOS, PREVENCIÓN NECESARIA

Todos coinciden en que a loita contra o lume non se pode gañar só no verán. “Con máis recursos, sobre todo en prevención, moitos destes lumes non chegarían a ser tan grandes. Non é só cuestión de extinción, senón de traballar o monte todo o ano”, insiste Noé.

A precariedade e a falta de estabilidade tamén pesan. “Un traballo tan serio non pode depender de contratos precarios”, engade. O seu chamamento é claro: educación, prevención e responsabilidade compartida.

O AGRADECEMENTO Á VECIÑANZA

Se algo teñen moi presente é o apoio da xente. Julio quere deixar claro que, malia os momentos de tensión, a súa gratitude é inmensa: “Estou agradecidísimo coa sociedade. Agradezo especialmente aos veciños de A Serralleira, San Cristóbal de Medeiros, As Chás, Vilar de Lebres, A Xironda, Gudín e Albarellos”.

Noé tamén subliña esa forza colectiva: “Nós poñemos o corpo, pero a conciencia colectiva é o que realmente pode cambiar as cousas”.

@bombeiroforestal Sexta vez que volvemos… O lume pensa que é a súa casa, pero nós vimos botar o último asalto. Hoxe, aquí, o monte vai lembrar quen manda.🚒💚💚 #bombeirosforestais #incendiosforestais #galizaenchamas ♬ Emotional Cinematic Sad Violin and Piano - ISAo