Por Xosé Mexuto | Compostela | 15/03/2011
A política é a organización da convivencia social e, para ser verdadeiramente democrática, debe estruturarse sobre bases racionais, sobre a lóxica do beneficio para as maiorías. Cando non é así, cando esa lóxica é deturpada, cando o irracionalismo se abre paso, a lóxica que impera é exclusivamente a do beneficio das minorías. Minorías cada vez máis minoritarias. Por iso neste momento o combate das maiorías debe ser contra o neoliberalismo que é un proxecto clasista e anti-popular por definición.
Non todas as maiorías o ven igual de claro, mais ben as maiorías propenden neste momento cara á solucións de carácter irracional (véxanse os últimos inquéritos que colocan a Marine Le Pen no topo das preferencias populares en Franza), de acordo con certa tradición histórica do capitalismo europeu, que tamén nos trinta do pasado século produciu o fenómeno do fascismo. Pero o que é indiscutíbel é que as opcións de carácter transformador, aquelas que non aspiran a xestionar os intereses das minorías, teñen necesariamente que traballar para que as maiorías actúen en política e o fagan da forma máis directa posíbel. Aí está a chave, aquí e no Exipto, de que a política sexa democrática, participativa, popular, que non fique reducida a unha mera representación, que non deveña na ópera bufa do bipartidismo.
Ten que ser así se queremos exercermos como cidadáns con dereitos plenos e ten que ser así se queremos saír con ben desta nova crise do capitalismo serodio. Non hai saída á crise que parta do predominio das solucións elitistas (porque calquera saída elitista conterá o xerme de futuras crises) e as solucións só poden vir pondo os intereses das maiorías sociais por diante e os intereses de países que, como Galiza, sofren cando se aplican as receitas dos Estados centrais do capitalismo globalizado.
Que miles de persoas clamasen onte en Santiago que Galiza ten dereito é unha excelente noticia para a construción da democracia en Galiza e unha pésima noticia para todos aqueles que nos queren fechados na casiña, pasivos e agardando que escampe (mentres eles se forran).