Galicia Confidencial (GC) - Artigos de Emilio Martinez

Con quen cooperamos?

O taxi avanza a boa velocidade pola Avenida Mariscal Sucre, logo das retencións nos arredores de La Carolina. Ao taxista dígolle que vou á esquina do Estadio do Aucas, un dos equipos de fútbol da cidade, no cruce entre a Avenida Ruchicaca e Moromoro. Un dos símbolos de Quito vai quedando atrás, El Panecillo, coroado pola estatua da Virxe de Quito. Estou cruzando unha fronteira invisible entre o norte e o sur da cidade, tamén entre o norte e o sur dunha sociedade na que abundan as desigualdades, entre a avenida Gonzalez Suárez, na que se abraza o “American Way of Life” e as rúas do Barrio Sur, nas que un tense que abrazar, por necesidade, á esperanza de que o día de mañá sexa mellor que o día de hoxe. Estando no mesmo Quito, estando no mesmo Ecuador, estamos en dous mundos diferentes.

Ferrol Detroit

Cursaba segundo de carreira a primeira vez que fun a Ferrol. Vai desto para trinta anos. Eran os anos da mal chamada política de reconversión industrial, os anos das folgas xerais, das manifestacións pola situación do naval en Vigo e en Ferrol. Teño daquela primeira visita gravada a imaxe da inmensa grúa pórtico que presidía ASTANO. A imaxe que tantas veces se veu nos medios de comunicación polas tantas protestas nas que foi escenario. A mal chamada, repetimos, reconversión industrial, trouxo unha estela de siglas que nomeaban plans de futuro para a comarca de Ferrolterra: a ZUR, Zona de Urxente Reindustrialización, ZID, Zona Industrial en Declive… plans con subvencións de todo tipo, incluídos os bálsamos en forma de xubilacións anticipadas para anestesiar a sociedade. Tantas veces mais preocupada no hoxe que no mañá.

E si Carolina tivera razón?

A compostelana Carolina Bescansa, responsable de Análise Política de Podemos, trouxo a polémica coa súa entrevista publicada en El País a finais de decembro. A afirmación “A xente pregúntase se poderá pagar as facturas, non qué é Galicia” coa que o xornal a titulaba non era para menos, e resaltaba, xa que a entrevistada mantíñase cauta en todo momento, na liña de quen sabe que está representando a unha organización no que case todo está por facer e na que falta posición política sobre multitude de temas. A resposta por parte do nacionalismo non se fixo agardar.

III Plan Director de Cooperación: á terceira non vai a vencida

III PLAN DIRECTOR DE COOPERACIÓN AO DESENVOLVEMENTO: Á TERCEIRA NON VAI A VENCIDA. A mediados de marzo o Parlamento de Galicia aprobou o III Plan Director da cooperación galega ao desenvolvemento 2014-2017, tal e como dispón a Lei Galega de Cooperación ao Desenvolvemento no seu artigo 9.2. A aprobación foi precedida polo perceptivo informe do Consello Galego de Cooperación, no cal, por primeira vez, as ONGD galegas votaron en contra.

(Ribeira, 1965). Entre os anos 1998 e o 2005 foi presidente da Coordinadora Galega de ONG para o Desenvolvemento. Na actualidade forma parte do Consello Galego de Cooperación ao Desenvolvemento como experto independente. Licenciado en Ciencias Económicas a súa carreira profesional está ligada, na súa meirande parte, a diversas administracións públicas, como a Universidade de Vigo, na que foi vicexerente de Recursos Humanos, a xerencia da Sociedade Galega para o Desenvolvemento Comarcal, o concello de Lugo ou a Universidade de Santiago de Compostela, na que actualmente é director de área, no ámbito, logo de exercer en distintos períodos como técnico superior de Xestión no ámbito da I+D+I ou vicexerente no campus de Lugo. Ten colaborado en distintas publicacións como “A Nosa Terra”, “Tempo Exterior” ou a “Revista Galega de Emprego”.