O Cachón. Rituais con vistas ao porto

Xa o contei unha vez. Cando Xurxo non era nin sequera pensamento había un ritual antes de visitar a casa do meu avó. Collía o coche e pasaba de largo o cruce de Cerqueda para chegar a Malpica. Baixaba ata o porto e visitaba a praia para poder ver as Sisargas desde o lonxe. Pero os rituais mudaron, e tamén as prioridades. O primeiro é levar a Xurxo xunto ao seu avó, que poida correr pola eira coa cadela e mancharse de lama, que quede hipnotizado polo lume da lareira e que faga da horta o seu universo.

Por ediSCQ - Ana Chouciño | Edimburgo | 29/02/2016

 Foto: Ana González

A mañán seguinte xa sí, imos ata Malpica para visitar ese porto e esa praia, para tomar un café vendo desde alí o fermoso caos de casas e precipicios. Tomamos ese café no Cachón, un restaurante encaramado no porto, moi preto desa balea que Miguel Couto lle adicou a Lugrís. O café do Cachón sempre ven con bizcoito que Xurxo devora antes de que eu me atreva a probalo. O Cachón convértese, xa esa hora, no salón da casa con vistas privilexiadas, polo que Xurxo corre, axeno a esas fotografías que penduran das paredes, nas que as ondas invaden o dique lembrándonos que aquí nace a Costa da Morte. Xurxo súbese a cada unha das cadeiras e convírtese en invitado de honor na cociña. Diante da cociñeira repite as catro palabras que sabe, cada unha nunha lingua, e volta hacia nós sorrindo cun doce na boca. Saímos do Cachón para visitar a praia e asegurarnos de que as Sisargas seguen onde sempre, e tamén a Capela de San Adrián e o camiño que a bordea e se esvaece baixo a chuvia.

Voltamos ao Cachón para comer. Polbo á feira, chipiróns e marmelo con queixo converténse no meu menú cada vez que volto a Galicia. Hai sabores que emocionan porque nos devolven a infancia; oxalá o círculo se volte a pechar cando Xurxo creza. Pola fiestra vemos os barcos, as gaivotas e as casas de cores. Parece ser que o Cachón e o novo ritual, e os seus donos sumáronse a esa lista de xente que me alegra ver ao chegar a Galicia, e da que me entristece despedirme cando volto a marchar.  

 Foto: Ana González

 Foto: Justo González Fuentes

 Foto: Justo González Fuentes

 Foto: Miguel Couto

 Encaje. Juan Rivas